شعر

شعر عاشقانه
‏━━━━━━━━━━━
می‌دوم به هر طرف، پا به پای زندگی
می‌زنم به کوه و دشت، با عصای زندگی

این منم که دَم به دَم، مثل غنچه‌های باغ
گشته کشته‌مرده‌ی خنده‌های زندگی

گوشِ جان سپرده‌ام روز و شب به آسمان
تا پرندگی کنم در هوای زندگی

عشق، با صلابتش، روی عرشه‌ی دلم
می‌شود -خدای من!- ناخدای زندگی

خسته‌ام نمی‌کند روزمرّگیِ مرگ
تا علاجِ خستگی هست چای زندگی

‏□

خواستم که این کتاب پُر شود، پُر از بهار
گل اگر گذاشتم لابه‌لای زندگی...
‏━━━━━━━━━━━
❏ #محمدرضا_سلیمی

✼