ماجرای هالیوودِ کنار رود تیبر

دهه‌ی پنجاه و شصت، رم تبدیل شده بود به نسخه‌ای اروپایی از هالیوود. به‌لطف هزینه پایین ساخت فیلم، انگار بخش مهمی از هالیوود به ایتالیا منتقل شده بود (وسترن اسپاگتیِ کاراکتر دی‌کاپریو تو فیلم روزی روزگاری در هالیوود رو یادتونه؟).

اسم این دوره رو گذاشتن Hollywood on the Tiber که اشاره به رودخانه تیبر داره. هسته‌ی ماجرا هم استودیو عظیم چینه‌چیتا بود؛ استودیویی که موسولینی ساخته بود برای پروپاگاندا و رقابت با هالیوود، ولی بعد از جنگ، تبدیل شد به محل اجتماع هالیوودی‌ها.

فیلم‌هایی مثل بن‌هور، کلئوپاترا و کلی فیلم مطرح دیگه همین‌جا ساخته شد. پاپاراتزی‌ها هم بسیار نقش پررنگی داشتن.

اما همه خوشحال نبودن. فلینی در فیلم معروفش La Dolce Vita، این رم جدید رو به تصویر کشید؛ رمی که پر از زرق‌وبرق، مهمونی‌های فاسد شبانه و خبرنگارهای مزاحم. یا پازولینی که براش این رم جدید، رم فروخته‌شده بود؛ شهری که از محله‌هاش بی‌ریشه شده بود و پر از ارزش‌های مصرف‌گرایانه بود.

دهه‌ها از اون دوران گذشته. چینه‌چیتا هنوز فعاله، رم هنوز توریستی و پر از خاطره‌ست. اما اون دوران خاص خیلی وقته تموم شده.