می‌تونم مثل مقاله‌های پر بازدید اینجا، متنی بنویسم پر از کلمات کلیدی. کلی هم ویو بگیرم و ذوق پنهان رو هم داشته باشم. اما اینجا جاییه برای نوشتن! درسته که این فقط شعاره و استراتژی پلتفرم قطعا همون خط اوله تا بتونه حقوق کارمنداشو بده و مارکتینگ پلنش رو پیش ببره و تیمش هم او کی آر ها رو تند تند تیک بزنن و خوشحال از طی کردن قله‌های موفقیت باشن. اما من پیش فرض نوشتنم رو همون "جایی برای نوشتن" میزارم. تا بتونم صفحه پر کنم. بدون قواعد توییتری یا وبلاگ نویسی یا هر کوفت دیگه‌ای که مربوط به سئو میشه. فقط می‌خوام بنویسم. از ذهنی که اونقدر دغدغه داره که نمی‌دونه باهاشون چیکار کنه و تنبلیش هم عووووود کرده. و با این "من" که کلی تن پرور شده و طبق نظام نوین جهانی داره جلو میره هم باید سر و کله بزنه. این وسط خوبه که کارم دلچسبه. امیدوارم آینده‌اش هم روشن باشه. روشن بودنش به گذر از این درگیری‌های ذهنی وابسته‌اس ظاهرا.
کاش ذاتا دنبال متفاوت بودن نبودیم. اونوقت خیلی چیزها حل میشد!
