خودکشی پزشکان: پزشکان، قشر زحمتکش و مورد احترام جامعهی ما، مسئولیت سلامت روحی و جسمی و در کل زندگی مردم را بر عهده دارند. اما آیا ما به سلامت و زندگی آنان توجه کافی داریم؟ پزشکان در شغل خود با فشارها و مشکلات زیادی مواجه هستند. این فشارها میتواند شامل ساعات کاری طولانی، کار سنگین، مشکلات مالی، و استرس ناشی از مسئولیت سنگین درمان بیماران باشد. این فشارها میتواند منجر به مشکلات روحی و روانی در پزشکان شود و در نهایت، در برخی موارد، به خودکشی منجر گردد.
نرخ خودکشی در میان پزشکان، به ویژه پزشکان جوان، بسیار بالاتر از سایر اقشار جامعه است. این یک بحران بسیار مهم است که باید جدی گرفته شود. بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۹، نرخ خودکشی میان پزشکان در آمریکا ۲۸ درصد بیشتر از جامعه عمومی بوده است. این آمار در ایران حتی نگرانکنندهتر است. بر اساس یک مطالعه دیگر در سال ۲۰۲۱، نرخ خودکشی میان پزشکان در ایران ۱۰ برابر جامعه عمومی بوده است. علل خودکشی در پزشکان متعدد و متنوع است، اما برخی از عوامل مهم و مشترکی که در این زمینه مطرح شدهاند، عبارتاند از:
فشارهای کاری و روانی، عاملی مهم و مشترک در خودکشی پزشکان است. این فشارها میتواند ناشی از مواجهه با بیماران و موارد پیچیده و حساس، نیاز به تصمیمگیری سریع و دقیق، تجربههای تلخ و تکاندهنده باشد.
کمبود حمایت و رفع نیازهای اساسی، عاملی مهم و مشترک در خودکشی پزشکان است. این کمبود حمایت میتواند از سوی همکاران، مدیران، سازمانها، و جامعه وجود داشته باشد. پزشکان ممکن است در محیط کاری خود احساس تنهایی، بیاعتنایی، و بیاهمیتی کنند. همچنین ممکن است با مشکلات مالی، اجتماعی، خانوادگی، و شخصی مواجه باشند که نیاز به حل و فصل و رفع آنها دارند.
پزشکان، به عنوان افرادی که وظیفه نجات جان انسانها را بر عهده دارند، همواره مورد احترام و قدردانی جامعه قرار میگیرند. اما متأسفانه، این افراد نیز مانند سایر اقشار جامعه، ممکن است با تبعیض و نابرابری در محل کار خود مواجه شوند. تبعیض و نابرابری در محل کار پزشکان میتواند بر اساس عوامل مختلفی باشد، از جمله:
پزشکان زن ممکن است در مقایسه با پزشکان مرد، با تبعیض بیشتری در محل کار خود مواجه شوند. این تبعیض میتواند شامل عدم ارتقا و عدم دسترسی به فرصتهای شغلی برابر باشد.
پزشکان جوان ممکن است در مقایسه با پزشکان باتجربهتر، با تبعیض بیشتری در محل کار خود مواجه شوند. این تبعیض میتواند شامل عدم اعتماد، عدم مسئولیتدهی، و عدم ارائه فرصتهای رشد و پیشرفت باشد.
ادامه مطلب در آتروپین