ويكتور فرانکل فرمولی برای رنج در رابطه با معنا دارد که معمولاً به صورت زیر خلاصه می شود
که در آن
S =D - M
رنج = S
ناامیدی یا پریشانی = D
معنا = M
این فرمول ایده اصلی فرانکل را نشان می دهد که رنج زمانی رخ می دهد که فرد با پریشانی (D) مواجه می شود بدون این که معنا (M) در آن پیدا کند.
به عبارت دیگر رنج نتیجه ی پریشانی منهای معنایی است که از تجربه به دست می آید.
وقتى معنا (M) پیدا می شود سطح رنج (S) ناشی از پریشانی (D) را کاهش می دهد.
✅بنابراین حتی در مواجهه با رنج های غیرقابل اجتناب یافتن یک چشم انداز معنادار می تواند تأثیر آن را کاهش دهد.
فلسفه فرانکل نشان می دهد که مردم می توانند سختی های زیادی را تحمل کنند و بر آنها غلبه کنند اگر بتوانند معنا را در تجربیات خود پیدا کنند یا ایجاد کنند.
این دیدگاه افراد را تشویق می کند که در چالش های زندگی به دنبال هدف باشند و رنج را به مسیری برای رشد شخصی و تاب آوری تبدیل کنند.