سلام دیشب به طور اتفاقی تصمیم گرفتم بعد از این همه وقت که مدام عقب می‌انداختم برم و کارت اهدای عضوم رو بگیرم و خیلی سریع هم گرفتم شاید کلا یه ربع طول کشید ..بزارید بگم چند سال پیش که به طور اتفاقی کارت اهدای عضو مادرم رو دیدم آنقدر حالم بد بود که تا یک ساعت مدام گریه میکردم و کلی با مامانم بحث کردم که واسه چی گرفتی و از این حرفا (البته اون موقع نمی‌دونستم برای اهدا فقط کارت اهدای عضو کافی نیست )و اون موقع ها اگه کسی بهم میگفت که کارت اهدای عضو بگیر با جدیت میگفتم من حاضرم تمام اعضای بدنم زیر خاک بپوسه ،ولی اعضای بدنم رو نمی‌دم به کسی .یا مثلاً میگفتم خدا به هر کسی یه بدن سالم داده میخواست مواضبش باشه ?می‌دونم اون موقع خیلی خیلی خودخواه بودم ولی خب ..خب بگم که چیشد منی که با اون شدت مخالف اهدای عضو بودم رفتم و کارت اهدای عضو گرفتم راستش اولین و مهم ترینش تلویزیون و سریال هایی بود که دیدم و خیلی نظرم رو عوض کرد دومی اینکه زیست شناسی خوندم !!شاید بگین چه ربطی داره ربطش اینه که از وقتی شروع کردم به زیست خوندن رفتم در مورد بعضی بیماری ها تحقیق کردم و کم کم متوجه شدم یک فرد مرگ مغزی دیگه هیچ شانسی برای برگشت به زندگی نداره بر عکس حالت کما ،زندگی نباتی که ممکنه بعد از یک مدت کوتاه یا طولانی فرد به زندگی برگردد خب اینا باعث شد از لحاظ علمی یکم از اون موضع پایین بیام ولی هنوز نمیتونستم خودم رو قانع کنم ولی یه روز خودم رو گذاشتم به جای اون کسی که عزیزش داره زجر می‌کشه و فقط آرزوشه راحت نفس بکشه چند قدم بدوئه ...یه شب با خیال راحت بخوابه چقدر سخته وقتی ماه ها یا حتی سال ها توی لیست پیوند باشی شاید خیلی از ما خودخواهانه بگیم حاضرم زیر خاک بپوسم ولی ...در حالی که هر فرد می‌تونه با مرگش زندگی ببخشه چه هدیه ای ارزشمند تر از زندگی ..به نظرم افرادی که اعضای بدنشان رو هدیه می‌دهند هیچوقت نمی‌میرند چی لذت بخش تر از اینکه وقتی روحت از این دنیا پر کشید قلبت از ضربان نیفته و دوباره عشق بورزدچی قشنگ تر از اینکه چشمات بتونه از قشنگی های دنیا به یه نفر نشون بده یا ریه ات نفس ببخشه به یه نفر !به نظرم خیلی لذت بخشه ..خوشحالم که متوجه این قضیه شدم ولی خب دوست ندارم این قضیه رو خانوادم بفهمن می‌دونم براشون سخته همون‌طور که برای من سخت بود ولی می‌دونم اگه یه روز دچار مرگ مغزی شدم دیدن اون کارت می‌تونه تصمیم گیری رو براشون ساده تر کنه
دیشب به طور اتفاقی تصمیم گرفتم بعد از این همه وقت که مدام عقب می‌انداختم برم و کارت اهدای عضوم رو بگیرم و خیلی سریع هم گرفتم شاید کلا یه ربع طول کشید ..
بزارید بگم چند سال پیش که به طور اتفاقی کارت اهدای عضو مادرم رو دیدم آنقدر حالم بد بود که تا یک ساعت مدام گریه میکردم و کلی با مامانم بحث کردم که واسه چی گرفتی و از این حرفا (البته اون موقع نمی‌دونستم برای اهدا فقط کارت اهدای عضو کافی نیست )
و اون موقع ها اگه کسی بهم میگفت که کارت اهدای عضو بگیر با جدیت میگفتم من حاضرم تمام اعضای بدنم زیر خاک بپوسه ،ولی اعضای بدنم رو نمی‌دم به کسی .یا مثلاً میگفتم خدا به هر کسی یه بدن سالم داده میخواست مواضبش باشه ?
می‌دونم اون موقع خیلی خیلی خودخواه بودم ولی خب ..
خب بگم که چیشد منی که با اون شدت مخالف اهدای عضو بودم رفتم و کارت اهدای عضو گرفتم
راستش اولین و مهم ترینش تلویزیون و سریال هایی بود که دیدم و خیلی نظرم رو عوض کرد
دومی اینکه زیست شناسی خوندم !!شاید بگین چه ربطی داره ربطش اینه که از وقتی شروع کردم به زیست خوندن رفتم در مورد بعضی بیماری ها تحقیق کردم و کم کم متوجه شدم یک فرد مرگ مغزی دیگه هیچ شانسی برای برگشت به زندگی نداره بر عکس حالت کما ،زندگی نباتی که ممکنه بعد از یک مدت کوتاه یا طولانی فرد به زندگی برگردد
خب اینا باعث شد از لحاظ علمی یکم از اون موضع پایین بیام ولی هنوز نمیتونستم خودم رو قانع کنم
ولی یه روز خودم رو گذاشتم به جای اون کسی که عزیزش داره زجر می‌کشه و فقط آرزوشه راحت نفس بکشه چند قدم بدوئه ...یه شب با خیال راحت بخوابه
چقدر سخته وقتی ماه ها یا حتی سال ها توی لیست پیوند باشی
شاید خیلی از ما خودخواهانه بگیم حاضرم زیر خاک بپوسم ولی ...
در حالی که هر فرد می‌تونه با مرگش زندگی ببخشه
چه هدیه ای ارزشمند تر از زندگی ..
به نظرم افرادی که اعضای بدنشان رو هدیه می‌دهند هیچوقت نمی‌میرند
چی لذت بخش تر از اینکه وقتی روحت از این دنیا پر کشید قلبت از ضربان نیفته و دوباره عشق بورزد
چی قشنگ تر از اینکه چشمات بتونه از قشنگی های دنیا به یه نفر نشون بده یا ریه ات نفس ببخشه به یه نفر !
به نظرم خیلی لذت بخشه ..خوشحالم که متوجه این قضیه شدم ولی خب دوست ندارم این قضیه رو خانوادم بفهمن می‌دونم براشون سخته همون‌طور که برای من سخت بود
ولی می‌دونم اگه یه روز دچار مرگ مغزی شدم دیدن اون کارت می‌تونه تصمیم گیری رو براشون ساده تر کنه ?
