به نظرم این مهمترین سوالی است که انسان جلوی روی خودش دارد من در این نوشته برای شما دلیل میارم
تا به این سوال برسین.
رمان نویسها و داستان نویسهای بزرگ به شیوهای هنرمندانه وقتی در مورد غذا صحبت میکنند بیشتر به گفتگوهای خلال غذا خوردن اهمیت میدهند. آنها اشاره میکنند کاملیا چه چیزی به فرانک وقت شام گفته و فرانک چطور به آنها پاسخ برگردانده. آنها طوری مینویسند انگار که هیچ چیزی در بشقاب نبوده و کسی نه نوشابه ای خورده و نه چیزی نوشیده. من دو راه دارم که بخواهم در مورد سوال بالا با شما حرف بزنم یا همانند رمان نویسها همه چیز را به حاشیه ببرم یا اینکه دقیقا با سوال رو به رو بشم. اما برای اینکه با سوال روبه رو بشم بگذارین توضیح بدم چرا این سوال برام مهم شد و چرا میخوام بهش بپردازم.
واقعیتش اینکه بعد از شنیدن پادکست رادیو مرز در مورد بی اختیاری ادرار بود که تکون خوردم. این پادکست رو میتونین از این لینک بگیرین و گوش بدین. چیزی که برام خیلی در این پادکست مهم اومد این حس اجبار بود. وقتی بی اختیاری ادرار پیدا میکنین شما مجبور میشین که یه سری کارها رو بکنین و یه سری چیزها رو مراقبت کنین و حواستون باشه.
من بی اختیاری ادرار ندارم ولی یه لحظه به خودم گفتم فکر کن بی اختیاری ادرار پیدا کردی. فکر کن بی اختیاری ادرار اومد سراغت. فکر کن مجبور شدی با بی اختیاری ادرار رو به رو بشی.
قبل از اینکه این حس اجبار بیاد سراغم میخوام خودمو بذارم جای افرادی که بی اختیاری ادرار دارن.
از وقتی که این تصمیم رو گرفتم همیشه به رنگ ادرارم نگاه میکنم. هر چیزی که از ما بیرون میاد یه نشون است. اگه سرما بخوریم تب میکنیم و سرفه می کنیم. اگه با کسی رابطه جنسی داشته باشیم از ما اسپرم میاد بیرون. اگه درد پیدا کنیم جیغ میکشیم. پس به ادرار به چشم یک نشونه شروع کردم نگاه کردن. سفید، زرد، با یکم قرمزی، خیلی زرد من همه این رنگها رو دیدم. نمیدونم رنگ ادرار شما چه رنگیه. احتمالا به من ربطی نداره. رنگ ادرار رو غلظت یوروکروم تعیین میکنه. هم غلظت این ماده و هم میزان آب و مواد زائد درونش. دیابتیها ادرارشون شیرینه و مورچه ها دورش قرار میگیرن. ادرار بعد از سکس یکم اسپرم هم توش هست و ادرار خالص نیست. هر ادرار برای خودش وضعیتی داره و رنگ خاص به خودش رو میگیره.
وقتی به ادرار نگاه میکنیم در واقع باید از خودمون بپرسیم کدوم ادرار؟ ادراری که با اختیار اومده بیرون یا بدون اختیار؟ امیدوارم این رو بدونین که ادرار با بی اختیاری هم ممکنه بیرون بیاد و همیشه در اختیارمون نیست.
بی اختیاری ادرار سبب میشه اتفاقات جانبی ادرار بیشتر از رنگ ادرار اهمیت داشته باشه. اینکه بقیه چه فکری میکنن بقیه چطوری قضاوتت میکنن.
وقتی نوشتههای کمپین یک روز به جای من رو میخونم از خودم میپرسم واقعا یه ادرار چقدر ماجرا میتونه پشتش داشته باشه. صادقانه بخوام بگم نمیدونم چه دلیلی بیارم که شما براتون مهم بشه که رنگ ادرار مهمه.
ولی برای من ادرار مهم شد. چون شاید یه روزی لازم باشه که در موردش با کسی صحبت کنم. برای اینکه گفتگو شکل بگیره نیاز داره آماده باشم. آیا شما آماده هستین در مورد ادرار صحبت کنین؟