پیش از اینکه گام های ساخت پارکت لمینت توضیح دهیم می خواهیم لایه های مختلف این محصول را معرفی نماییم. لایه بیرونی برای پارکت های لمینت معمولاً از جنس ملامین مخصوص به همراه اکسید آلومینیوم است. لایه دوم و یا لایه ای که پس از لایه بیرونی اجرا می شود شامل یک سری ترکیبات کاغذی از ملامین است و نسبت به لایه بیرونی متفاوت است.
پس از این لایه نوبت به سومین لایه خواهد بود که مشهور به لایه مرکزی است و شامل ترکیباتی از جنس فیبر چوب ام دی اف یا اچ دی اف است و در کارخانه های تحت فشار دستگاه تهیه می شود این لایه مهمترین بخش در تولید را شامل می شود. لایه های زیرین که معمولاً آخرین لایه نیز محسوب می شود شامل یک سری ترکیبات از ملامین درجه دو هستند.
همه لایه ها به صورت جداگانه تولید می شوند و سپس از دستگاهی استفاده می شود تا
این لایه ها را به هم متصل نماید و عملیات فشرده سازی صورت بگیرد.
معمولاً کارخانه های سازنده برای ساخت پارکت لمینت دو روش مهم دارند. روش اول دی پی ال است که لمینت با فشار مستقیم تولید می شود و روش دوم به صورت اچ پی ال است که فشار زیادی برای آن در نظر گرفته می شود.
ساخت پارکت لمینت به روش DPL به این صورت است که لایه ها پس از تولید در یک مرحله و به واسطه گرما فشرده سازی می شوند. این تکنیک در بسیاری از کارخانه ها رایج است و سطح تقاضای خوبی را به خود اختصاص داده است.
ساخت پارکت لمینت به روش HPL به این صورت است که در ابتدا دو لایه بیرونی پارکت به واسطه فشار مشخصی به هم وصل می شوند. پس از آن نوبت به لایه های دیگر است که به صورت جداگانه و مرحله ای و به واسطه فشار زیاد به لایه اولیه چسبانده می شوند و در نهایت فشرده سازی صورت می گیرد. این روش به نسبت روش قبل از نظر استحکام در شرایط بهتری قرار گرفته است.
حقیقت این است که هرچه فشار بیشتری روی لایه ها اعمال شود دوام کار بیشتر است. در روش اچ پی ال معمولاً بیشترین فشار به لایه مرکزی وارد می شود که سبب کیفیت بالای آن شده و روی قیمت نهایی محصول نیز تاثیر می گذارد.
معرفی لایه اصلی پارکت لمینت
لایه اصلی پارکت ها مهمترین و البته بزرگترین قسمت محسوب می شوند. این لایه از تخته های فیبر با تراکم بسیار بالا تشکیل شده اند که شامل رزین ها و پلیمرها و ذرات چوب فشرده شده بوده و طراحی آنها نیز بسیار خاص است. در لایه هسته از رزین و پلاستیک استفاده می شود که مقاومت بیشتری در برابر آب دارد. استفاده از رزین در لایه اصلی سبب می شود که مقاومت بهتری در برابر درجه حرارت و سطح رطوبت صورت بگیرد و به طور کلی جلوی ایجاد شکاف گرفته
می شود. رزین سبب می شود تا میزان سر و صدا که به واسطه راه رفتن روی کف پارکت ایجاد می شود، بسیار کاهش یابد.
در روش ساخت پارکت لمینت HDF از موارد بازیافتی استفاده می شود تا ذرات چوب به محصولی سخت تبدیل شود و عملیات چسباندن آن به خوبی صورت بگیرد. وجود تخته هایی با چگالی بالا در لایه هسته باعث میشود که لمینت ها تثبیت شوند و مقاومت آنها نیز بیشتر می شود.
لایه ویژوال بیشتر جنبه تزیینی دارد و به نوعی سبب می شود که پارکت بسیار مشابه با چوب به نظر برسد یعنی پوششی که برای این لایه استفاده می شود سطح واقعی تر از پارکت را فراهم می سازد. در این لایه از دانه های چوب واقعی و طبیعی نیز کمک گرفته می شود تا اجرای بهتری صورت بگیرد. الگوهای دانه به کار رفته برای این لایه به صورت غیر تکراری است و این موضوع سبب می شود تا ظاهر محصول طبیعی به نظر برسد.
لایه رویه برای پارکت لمینت نوعی لایه شفاف است که قرار است از سایر لایه های زیرین محافظت نماید. این لایه باعث می شود که دوام کفپوش ها بیشتر شود و اجرای بهتری داشته باشند.
پوشش هایی که برای این لایه استفاده می شود معمولاً در سبک های ملامین و اکسید آلومینیوم بر پایه اورتان است که سبب می شود سایش کمتری در برابر اشعه ماورا بنفش داشته باشد و همینطور مقاومت آن در برابر ریختن مواد شیمیایی نیز بیشتر است. امروزه پوشش های برجسته تری برای این لایه استفاده می شود که سبب شده تا پارکت ها ظاهری بسیار زیبا و جذاب داشته باشند و از فناوری های جدیدی برای آن کمک گرفته شده است.
اجرای اکسید آلومینیوم یک انتخاب عالی برای محافظت از کف ورقه ها است. اکسید آلومینیوم ماده ای است که در بالای تخته ورقه قرار می گیرد و معمولاً به شکل خرد شده استفاده می شود. این ماده به واسطه رزین و سلولز ملامین و اورتان بهترین خاصیت را از خود نشان می دهد. ترکیب این ماده سبب می شود تا مقاومت پارکت بیشتر شود و در برابر آب و خراش بیشترین دوام را داشته باشد. معمولاً از چندین لایه برای پایان کار استفاده می شود و هرچه مقدار اکسید آلومینیوم بیشتر باشد می توان گفت که پارکت لمینت دوام بیشتری دارد.
در مقاله تولید هر یک از لایه های پارکت لمینت توضیح داده شد اما در این بخش سعی داریم، مراحل را به شکل کلی توضیح دهیم.
شرایط به این صورت است که لایه رویی یا دکور از سمت بالا و لایه تثبیت کننده روی لایه مغزی قرار می گیرند و چسبانده می شوند. معمولاً پلیت های منقوش در پرس مربوط به لایه های تزئینی هستند. در این لایه از رگه های چوب نیز استفاده می شود تا جذابیت کار بیشتر شود.
در گام بعدی تخته های روکش شده به خط برش می روند و طبق ابعاد متنوعی، برشکاری صورت می گیرد. تخته های برش شده پس از اینکه از خطوط برش خارج شدند، به خط ابزار زنی منتقل می شوند. این بخش مربوط به لبه های طولی پارکت ها هستند و سایز مورد نظر اجرا می شود. نوع شکل دهی ابزارها با هم متفاوت است.
برخی از ابزارها دارای فاق بلند و برخی بدون فاق و زبانه هستند و شامل قفل های مخصوصی می شوند. کفپوش های تولیدی در نهایت از نظر سبک اجرایی دسته بندی می شوند و این موضوع به کیفیت نهایی کار کمک می کند. برای تولید پارکت های لمینت نیاز به دستگاه های مخصوصی است و کیفیت کار اهمیت زیادی دارد.
