سیزدهمان به در شد اما خستگی ها هنوز در تنمان پایدار اند؛ خستگی هایی که قرار است تا پایان بهار مرا تحمل کنند، نه من آنهارا.
سالمان که داشت تحویل میشد، با خود گفتم همه را بخشیدم حتی خودم را و کنون شب ها از فکر کارهایی که کردم یا قرار است بکنم خوابم نمیبرد. راه بلند و پر پیچ و خمی خواهم داشت، دقیقا همانطور که در رویاهای شبانه به من فهماندند باید مفید باشم وگرنه ظاتم مرا خواهد کشت. کمی درک فراتر از هرچیزی آدم را میترساند، زمانی که میدانی و نمیدانی چه کنی، الماسی در قلبت نگه میداری که میدانی اگر راهی بیابی و ان را به مردم بدهی مردم حالشان خوب میشود، اما چگونه آن را به مردم بدهی؟! آن هم در این جماعت که حالشان با میم ها و حرف های چرت و پرت خوش میشود و کمتر کسی دنبال مفهوم زندگی میگردد تا زنده بودن.
حتی در زبان فارسی و انگلیسی هم زنده بودن و زندگی کردن دو لغت جداگانه دارند و هنوز خیلی ها پوستین زندگی را بر تن زنده بودن می‌پوشانند و به همگان نشان میدهند و تو گویی خوشبخت است چون زندگی میکند، و تویی که نمیدانی زیر پوستین روحی نیست و جسم؛ خالی ، پوچ و بیهوده به زندگی ادامه میدهد.
از کودکی خواستم زندگی ام را فدا کنم تا دانشمندی شوم و شاید به این کره ی خاکی کمکی رسانم، جالب است از جامعه دور نشدم و کتاب خواندم، قهوه خوردم و دندان هایم زرد نشد، کمتر صحبت کردم اما درونگرا نشدم، از فحش خوشم می آید ولی ادب را حفظ کردم، گمانم اگر سعی کنم به زمین کمک کنم هم زندگی ام را فدا نکرده ام:)
عذرتقصیر ذره ایی دل گرفته و بی طاقت بود و چه جایی بهتر از اینجا، مرا ببخشید که مجبور شدید افکاراتم را بخوانید، بالاخره نمیتوانم کاریشان کنم، گلی رویی رک و راست دارد و رویی پر نیش و کنایه و رویی که خفه میماند.
از بهار لذت ببرید چون که تابستان نزدیک است و تابستان هم که کوتاه و دو روز است، پس پاییز نزدیک است لذت ببرید:)
درون من ظات و ذات دو چیز متفاوت اند؛ لطفا تذکر املایی ندهید ظات ناراحت میشود:)
+یادم رفت بگم امروز دلستر با طعم خامه خوردم خیلی خوب بود زندگی دوباره بهم داد امتحانش کنین😂💚
