پسران سهم ما و دختران سهم خدا

سیما، زن افغانستانی ٣۴ ساله، دوباره آمده ایران.
شش سال پیش با شوهرش آمده بودند تهران برای بچه‌دار شدن. ١۵ سال بود بچه‌دار نشده بودند. شوهرش تک‌پسر است. ماه‌جبین، مادر شوهرش، از همان سال اول بعد از ازدواج آن‌ها، پیله کرده که سیما عقیم است و پسرش باید زنِ دیگر بگیرد، مبادا پدرخدابیامرزش بی‌نسل بماند. شوهر سیما زیر بار نرفته. دکترها گفته بودند مشکل از سیماست. آمده بودند ایران برای گرفتن تخمک و کاشت جنین. یک سال بعد، سیما و شوهرش با فاطمه و زهرا - دوقلوهای دوماهه‌شان - برگشتند افغانستان.

سیما می‌گوید ماه‌جبین و فامیل‌های شوهرش به دخترها راضی نشده‌اند. تا سیما برای پسرشان پسر نیاورد، هم‌چنان از نظر آنان اجاقش کور است. می‌گوید دکتر گفته این‌بار فقط پسر می‌کارند. ولی هم هزینه‌اش بالاست هم احتمال ماندن جنین‌ها کم‌تر می‌شود. خودش هیچ راضی به این‌کار نیست. ولی می‌گوید مخصوصاً بعد از آمدن طالبان، امیدی به آینده‌ی دخترها ندارد. وقتی نگذاری دخترها درسشان را بخوانند، مثل زنده به گور کردن می‌ماند. شوهرش هم دیگر از غرهای مداوم مادرش کلافه شده. تمام سرمایه‌شان را آورده‌اند تهران تا این‌بار با یک پسر برگردند و اجاق زندگی‌شان روشن شود.

فاطمه و زهرا، دو دختربچه‌ی پنج‌ساله‌ی زیبا، با چشم‌های خوش‌رنگی که شبیه چشم‌های سیما نیست، با بچه‌های دیگر بازی می‌کنند. دو مرد افغانستانی جوان، کنار تاب ایستاده‌اند تا دخترهایشان تاب بخورند. حرفشان گل انداخته. از گرانی تهران و رفتن فامیل‌هایشان گفتند و رسیدند به بچه‌ها. مرد اول به دیگری می‌گوید شما همین دو دختر را دارید؟ پاسخ می‌شنود بله. برای دخترهای هم‌دیگر آرزوی سلامتی می‌کنند. مرد اول می‌گوید دختر شیرین است، نه؟ مرد دوم می‌گوید خیلی. پیغمبر گفته دختر رحمت است. مرد اول می‌گوید دختر غمخوار پدر و مادر است. پسر ولمان می‌کند می‌رود ولی دختر برایمان می‌ماند.
نمی‌دانم. شاید دارند هم‌دیگر را دلداری می‌دهند و ته دلشان آن‌ها هم دوست دارند پسر داشته باشند.

هیچ‌وقت این ماجرا را نفهمیدم. کدام عقل سلیمی می‌پذیرد که پسر و دختر تفاوت دارند؟ کدام انسان منصفی در این دوره و زمانه حکم می‌دهد که فرزند پسر از فرزند دختر بهتر است؟ ما هیچ‌وقت در خانواده پسر و دختر نداشتیم. در این حد که من نمی‌دانستم نوه‌ی پسری یعنی چه! گویا در برخی خانواده‌ها، پسرِ پسر ارج و قرب دارد. بالاخره قرار است نام پدرانش را زنده نگه‌دارد. مگر پلنگ مازندرانیم که نگران حفظ نسلمان باشیم؟!

نگاه می‌کنم به دخترها. و آن آیه‌ی قرآن به ذهنم می‌آید که به طعنه به پسرپرستان می‌گوید:
«دختران سهم خدا شدند و پسران سهم شما؟ چه تقسیم ناعادلانه‌ای!»

✍🏻 روح الله طالبی توتی

@tadaeeat