من با همه وجودم درک کردم که احترام گذاشتن به بعضی آدم ها خصوصا آدمهایی که دوستشان دارم مثل هویت دادن به مترسک است
وقتی به مترسک احترام بگذاری نمیفهمد...خداوند لیاقت درک و شعور بخشش محبت و لطف را به هرکسی نداده!
طرف هزار فکر می کند غیر از این که شاید دوستم برای من حرمت قائل بوده!که کوتاه آمده، که سکوت کرده، که ارزش گذاشته!
ولی چون طعم شیرین احترام متقابل را نچشیده هر توجه و احترامی را تعبیر دیگری میکند!
مثلا فکر میکند آن ادم از روی کمبود محبت طرفش را گرفته و به او توجه میکند.
امشب واقعا میخواهم بگویم سلفیش بودن و خودخواه بودن با آدم هایی که قدر شما را نمیدانند عین الماس است برای شخصیت تان.
بهترین کار با آدم های که در زندگی شأن حرمت ندیده اند هم قطع احترام و هم بی توجهی مطلق است.
برای همیشه ...
آنها بروند جایی که حد و اندازه و شأن خودشان است و دیالوگ های زشتی که به آسانی بر زبان جاری میکنند را با کسی به اشتراک بگذارند که هم کفو خودشان است
نه آدم هایی که مراقبند احترام حفظ شود
عشق حفظ شود
دوستی نگه داشته شود....
حیف است تلف شویم...حیف
