قدیمی ترین اثری که از تاریخچه پسته در جهان به دست آمده، قطعه چوب نیمه سوخته ای است مربوط به عصر حجر که در حدود هزارسال پیش در اطراف شهرستان فسا (استان فارس) پیدا شده و هم اکنون موزه پارس نگهداری می شود .
هرودوت مورخ مشهور یونانی در نوشته های خود اشاراتی به کشت پسته خود کرده، بنابراین درخت پسته در ایران سابقه تاریخی دارد و گمان می رود که این محصول از چهارهزار سال پیش در ایران کشت می شده است.
ایرانیان از دورترین ایام تاریخ خواص خون ساز و حیاط بخش و هوش افزای محصول پسته را به فراست دریافته اند.
برای مثال به روایات منابع باستانی ضحاک مغلوب ایرانیان، پارس های پیروز مند را (پسته خوار) خطاب کرده است و پارت ها مردانی وصف شده اند که از کودکی پسته را به عنوان خوراکی نیرو بخش، مقوی و کم حجم همواره به همراه داشته اند به روایت حکیم طوس فردوسی، پادشاه ساسانی در واپسین ایام عهد باستان فرمان می دهد پسته را هم چون خوراکی حیاطی و انرژی بخش در دژ های خراسان انبار کنند تا بتوانند در هجوم دشمن مقاومت کنند.
در حمله تاتاران نیز دژ نشینان ایرانی در قلعه معروف کالیون خراسانمدت طولانی در محاصره مغولان مقاومت می کنند، در حالی که که خوراک آن ها تنها پسته و گوشت خشک شده بوده است. کلمه لاتین pistacia از اسم آن در زبان فارسی piste یا peste مشتق شده است.
روانشاد دکتر خانلری لفظ فارسی پسته را از مردم نواحی شمال خراسان دانسته و کلمه پسته یک واژه ایرانی بسیار کهن است ، که از گویش مردمان مستقر در محدوده پسته خیز ایالات خراسان در جنوب جیحون منشا گرفته است. محمد بن جریر طبری قرن سوم هجری قمری مبدا پیدایش پسته را هم زمان با استقرار حضرت آدم در کره زمین دانسته و نوشته است.
گویند میوه هایی که خداوند هنگام حبوط به آدم داد جور بوده: ده میوه پوست دار، ده میوه بی پوست که میوه های پوست دار عبارتند از گردو، بادام، پسته، فندق و … دانست.
مقاله: فواید شگفت انگیز پسته !
مسعودی جهانگرد و مورخ مسلمان نیز در سال 322 هجری قمری در مروج الذهب و معادن الجواهر، در مورد تاریخچه پسته ، پسته را رهاورد حضرت آدم از بهشت دانسته و نوشته است چون آدم از بهشت برون شد مشتی گندم و سی شاخه از درختان بهشت به همراه داشت که ...
ادامه توضیحات مربوط به تاریخچه پسته را اینجا مطالعه کنید.
