قبلا توی پست راه های پول درآوردن [بطور کلی] توضیح دادم که افرادی که کارمند و کارگر هستن، یه جورهایی کاریاب هستن. حالا توی این پست میخوام درمورد این حرف بزنم که اگه تو یه کارمند و یا کارگر(کاریاب) هستی، اگه یه روزی قسمت بشه که به سفر بری، چه مدلی میتونی توی سفر، هم از سفر کردن لذت ببری و هم کار کنی و پول و سود به دست بیاری.
خوب. یکی از مدل هاش اینه که توی سفر هم درست مثل زمانی که توی محل کارت «نزدیک کاری» میکنی، توی سفر هم «نزدیک کاری» کنی.
مدل دومش اینه که توی سفر «دورکاری کنی».
خوب توی این پست درمورد هر دو مدل («نزدیک کاری» و «دورکاری») بحث میکنم.
شاید از خوندن یا شنیدن این جمله تعجب کرده باشی و بگی مگه میشه توی سفر هم نزدیک کاری داشته باشیم؟! چون اکثر افراد خیال میکنن که نزدیک کاری فقط برای زمان هایی هست که توی محل کار باشن و هرروز همون جا؛ کار کنند و نتایج کارشون رو به کافرما و رئیس و بالاسری هاشون تحویل بدهند. اما خبر جالب و خوب اینکه توی سفر هم می تونی - درست مثل زمانی که توی اون شرکت و یا سازمان داری «نزدیک کاری» میکنی - «نزدیک کاری» کنی.
اما قبل از هرچیزی بزار سفر کاری رو مختصر و مفید با یه مثال؛ توضیح بدم.
مثلا اگه تو یه کارمند و یا کارگر یه کارگاه، شرکت و یا سازمان باشی، ممکنه کارفرما ازت بخواد که برای انجام دادن یه سری از کارها به بیرون از محل کارت بری. به این بیرون رفتن از محل کار برای انجام دادن اون کارها میگن «سفر کاری»
البته این رو هم قبلا توی پست های قبلی توضیح دادم که کارمند برای یکی دیگه کار میکنه، و وقتی برای یکی دیگه کار میکنه، زمان آزادی نداره پس نمی تونه زیاد هم به سفر بره و پول در بیاره چون سفر کردن اول از همه به زمان و وقت نیاز داره و کارمند هم وقت و زمانی نداره چون تمام یا بیشتر وقت و زمانش برای کارفرماها هست نه برای خودش. و اگه هم بره سفر، اون سفرهاش فقط سفرهای کاری هست که از طرف کارفرما فرستاده میشه تا بره برای اون شرکت، کارگاه و یا سازمان کار کنه.
حالا اول این پست گفتم که این سفرهای کاری دو مدل داره: نزدیک کاری توی سفر و دورکاری توی سفر.
یکی از مدل های کارکردن کارگرها و یا کارمندها توی سفر نزدیک کاری هستش.
اما خود این نزدیک کاری هم باز خودش چند تا حالت -از نظر کارکردن - ممکنه داشته باشه:
حالت اول نزدیک کاری توی سفرهای کاری:
حالت اولش اینه که برای خود اون کارگاه، یا شرکت و یا سازمانی باشه که اون کارمند و یا کارگر دارن توش کار میکنن. توی این حالت اون اون کارمند و یا کارگر باید کار و تلاش بکنن و نتیجه کارهایی که تی اون سفر کاری میکنن رو به اون رئیس و یا کارفرمای خودشون تحویل بدهند.
توی این سفر بیشتر اوقات یک نفر به عنوان ناظر هم کنار اون کارمند و یا کارگر باید باشند تا از نزدیک اون نتیجه ها رو که برای کارگاه، یا شرکت و یا سازمان لازم هست رو از اون کارمند و یا کارگر ها بخواهند و دریافت کنن.
مثلا :
حالت دوم نزدیک کاری توی سفرهای کاری:
حالت دومش اینه که ممکنه کارفرما و یا رئیس اون کارگاه ، شرکت و یا سازمان، کارمندها و کارگرهاش رو برای کارکردن به نفع پولی و مالی خودش اون کارگار نفرسته بلکه اون کارمند ها و یا کارگرها رو برای اون شرکت و یا سازمانی یا برای کارفرماها و یا رئیسهای دیگه ای بفرسته تا برای اونها کار کنن و خودش فقط درصد کمی از اون تلاشهای کارمندهاو کارگرهاش به دست بیاره . اما کنار این درصد کم، منفعت های زیادی هم میبره. مثلا اعتبارش رو بالاتر می بره، فرصتی به کارمندا و کارگرهاش میده تا استعداد و توانایی و اطلاعات و تجربه های خودشون رو بالا ببرند و در آینده از اون توانایی و اطلاعات و تجربه ها به نفع خودش و سازمان و سیستم خودش استفاده کنه و...
پس توی این حالت اون کارمند و کارگر بطور موقت برای مدتی که اونجاست، برای کارفرمای دیگه کار میکنه و بیشتر نتیجه کارها هم فقط برای همون شرکت و سازمانی هست که براش کار میکنه نه برای شرکت و یا سازمان اصلی خودش. یه جورایی این نزدیک کاری میتونه فعالیت و کار اشتراکی باشه بین اون شرکت و یا سازمان با شرکت یا سازمان اصلی خودشون. و یا اینکه بیشتر برای شرکت و یا ازمان خودشون باشه و درصدی از نتایج هم برای اون شرکت یا سازمانی میزبان.
یا اصلا میتونه توی محل دیگه ای باشه که هیچ شرکت یا سازمانی نیست و همه ی نتایجی که به دست میاره برای شرکت خوشون باشه و نتیجه اون کار رضایت مشتری هایی از شرکت یا سازمانشون باشه.
و....
خلاصه این مدل کارهایی که کارمند میره توی سفر کاری و کارهایی رو انجام میده و همون موقع هم نتایج و دستمزد و پول و سود اون کارها رو می گیره رو نزدیک کاری توی سفرهای کاری میگن.
پس همه اون سفرهای کاری که یه کارمند به دستور کارفرما [و البته همراه خود اون کارفرما و یا نماینده ای ازطرف اون کارفرما]، میره، یه جورهایی میشه نزدیک کاری چون به سفر میره تا کارهایی رو از نزدیک انجام بده و نتیجه های اون رو با خودش به کارگاه یا سازمان برگردنه
اما دور کاری برای یه کارمند و یا کارگر چیه؟
دورکاری یعنی اینکه اگه یک کارمند یا کارگر، توی سفرهای کاری کار کنه و نتایجی رو که از کارکردن توی سفرهای کاری به دست میاره رو به اون نقطه ای که کارفرما میخواد(دستور میده) بفرسته. این فرستادن نتایج کارها ممکنه بصورت پست، یا اینترنت و یا هر راه دیگه ای باشه. به عبارت دیگه این کار رو توی دوران قدیم که خبری از اینترنت نبود با کمک پست انجام میدادن . البته هنوز هم خیلی از افراد این کار رو با پست انجام میدن اما الان دیگه اینترنت و فضاهای مجازی اومده و کار رو راحت تر و سریع تر کرده و خیلی از افراد دارن این کار رو با اینترنت انجام میدن و روز به روز هم استفاده کردن از این روش بیشتر و بیشتر میشه.
به این مدل کار کردن و فرستادن نتایج کارها به نقطه ای که کارفرما میخواد رو میگن «دورکای» .
به عبارت دیگه دورکاری یه چیزی برعکس نزدیک کاریه. اما یه تفاوتهایی هم باهم دارند.یکی از اون تفاوتها اینه که توی دورکاری هیچ ناظری کنار اون کارمند و یا اون کارگر نیست تا از نزدیک روی کارهای اونها نظارت کنه و از نزدیک بگه چکار بکنند و چکار نکنند و امر و نهی کنه.
حالا اگه به یه سفر کاری رفته باشی و نتایج کارهایی که انجام میدی رو یه جورهایی به دست کارفرما برسونی درواقع تو دورکاری کردی.
اما همیشه قرار نیست حتما به سفرهای کاری فرستاده بشی تا اونجا دورکاری بکنی. تو ممکنه به سفر کاری فرستاده نشی اما دنبال این باشی که خودت به اختیار و درخواست خودت برای اون کارگاه، شرکت یا سازمانت دورکاری کنی. توی این حالت دورکاری؛ تو اون کارهایی که میتونی بیرون از محل کارت انجام بدی رو می بری و بیرون از محل کارت انجامش میدی و نتیجه اش رو به رئیس و یا کارفرما می رسونی.
مثلا کارهات رو توی خونه، یا توی سفر انجام میدی و نتیجه های اون رو بصورت پست و یا اینترنتی به دست کارفرما میرسونی. به اون آدرسی که کارفرما ازت میخواد.حالا اگه موفق بشی که این کار رو بکنی، توی این حالت داری دورکاری میکنی.
البته این بستگی به این داره که تو اجازه این کار رو داری که کارهای کارگاه رو بیرون از کار انجام بدی یانه. یا بهت گیر نمیدن بابت این کار و میتونی بیرون از محل کار این کار رو بکنی یا نه.
البته اکثر کارفرماها دنبال این هستن که کارهاشون خیلی زود تر جلو بره و مهم نیست که اون کار ها داخل محل کار انجام بشه یا بیرون از محل کار. اون کارمندی که مسول انجام دادن اون کارهاست توی محل کار ، کارهاش رو انجام بده یا بیرون از محل کار مگر اینکه اطلاعات محرمانه و سری ای در کار باشه که نباید بیرون از محل کار بره تا دست هرکسی نیافته. توی این حالت ها یا اصلا اجازه ی بیرون بردن هیچ ابزار و اطلاعاتی رو نداری و یا باید خیلی با احتیاط انجام بشه.
پس اگه اجازه داری و میتونی، اونوقت میتونی این کار رو بکنی وگرنه نمی شه.
حالا این کار رو باید چجوری انجام بدی؟
همه اینها کار و فعالیت های دورکاری هستن که تو توی سفرهای کوتا و بلند انجام میدی.
خوب البته فقط یک 1% کارمندها دنبال انجام دادن دورکاری هستن چون میخوان وقتی به خونه میرن و یا میخوان به سفر برن، کارهای شرکت و سازمان رو هم بصورت داوطبلانه انجام بدن .
اما همه این کارها بستگی به این داره که شغل و کسب و کارت چیه. آیا میشه اونو دورکاری هم انجام داد یا نه.
اما من درمورد شغل های کارمندی زیاد بحث نمیکنم و بیشتر بحثم روی کارهای کارآفرینی (کارسازی) هستش چون این شغل ها قابلیت رشد دادن دارن و آزادی خیلی زیادتری داره و میشه توی اون تنوع زیادی انجام داد. البته چالش های زیادی هم دارن. مثلا ریسک های زیادی داره.
خوب . تا اینجا من توی این پست درمورد نزدیک کاری و دور کاری هایی حرف زدم که کارمندها و کارگرها برای کارفرماها و رئیس های خودشون توی اون شغل و یک کسب و کاری اصلی ای که همین الان دارند، انجام میدادن. اما توی پست بعدی میخوام درمورد نزدیک کاری و یا دورکای هایی حرف بزنم که هیچ ربطی به شغل اصلی اون کارمند و کارگر نداره و یا اگه هم ربط داشته باشه، کاملا جدا از اون شغل اصلی و فعلی اون فرد (کارمند و یا کارگر) باشه.
یه جورهایی شغل دوم و کسب و کار دوم یا سوم اون فرد(کارمند و یا کارگر) باشه.
