ما دو نوع رویکرد برای ذخیره سازی اطلاعات داریم
1.رویکرد ظرف محور
2.رویکرد داربست ساختمان
رویکرد ظرف محور براین اساس استوار است که تمام اطلاعاتی که وارد مغز ما میشوند به صورت در هم برهم ذخیره میشوند و در جواب این سوال که چرا ظرف مغز ما پر نمیشود پاسخ داده میشود :
عمق ظرف ما بینهایت است یک پاسخ اشتباه به یک سوال اشتباه ،
متاسفانه سالهاست که سیستم آموزشی ما بر همین اساس کار میکند از کودکی تمام مطالب را داخل مغزمون می‌ریزند از ادبیات و علوم و تاریخ گرفته تا ریاضی و هدیه های آسمانی و...
کسانی که حافظه ی بهتری دارند موفق تر میشوند و نمره ی بهتری کسب میکنند اما ...
با رسیدن به بزرگسالی تقریبا تمام مطالب را فراموش میکنیم مثل اینکه ظرف ما سوراخ بوده است .اگر ایده ی ظرف محور یا فلش دیسک درست بود تمام ما نمرات ۲۰میگرفتیم و هیچ گاه مطالب را فراموش نمی کردیم .
رویکرد داربست ساختمان به ما میگه که حافظه ی انسان مثل داربست ساختمان است و داربست ته ندارد
هر مطلب جدیدی که وارد مغز ما میشه باید به مطلب قدیمی که مرتبط هستند پیچ بخوره تا مطالب ثبت شوند اگر نتوانست میله ی مناسب و مرتبط پیدا کند مطالب ظرف چند ساعت محو و ناپدید میشوند .
