1_ رستم فرخزاد
رستم فرخزاد، از خاندان اشرافی فرخهرمز و سردار بزرگ ایران در اواخر دوران ساسانی بود. او در زمان یزدگرد سوم به منصب سپهسالاری رسید و مسئولیت دفاع از مرزهای ایران در برابر سپاه مسلمانان را بهعهده گرفت. رستم مردی خردمند، شجاع، منظم و بسیار محبوب در میان سربازان بود. شاهکار اصلی او در نبرد قادسیه (سال ۶۳۶ میلادی) رقم خورد، جایی که با سپاهی سنگین، در برابر ارتش خلیفه دوم ایستاد. با وجود اختلاف داخلی، تفرقه سیاسی، و ضعف شاهنشاهی، رستم با نظم دقیق و تاکتیکهای کلاسیک ساسانی سپاه ایران را فرماندهی کرد. او شخصاً در میدان حاضر بود و حتی پیشنهاد صلح را نپذیرفت چون معتقد بود که با عزت باید جنگید. رستم در نبرد های تنبهتن با سرداران عرب جنگید و پیوسته به صفوف آنان حمله میبرد و آنها را بهم میریخت وی در آخر کشته شد که درباره مرگش داستان های زیادی نقل شده ؛ مرگش نقطهعطف سقوط ساسانیان شد. نامش در تاریخ بهعنوان آخرین مدافع بزرگ ایران باستان ثبت شده است.
2_ سورنا (رستم سورن پهلو)
رستم سورنا (نرسا سورن پَهلَوه)، سردار بزرگ اشکانی و نجیبزادهای از خاندان سورن، در سدهٔ اول پیش از میلاد میزیست. او در جوانی به مقام سپهسالاری ارتش شاهنشاهی اشکانی رسید و از نظر قدرت بدنی، تدبیر جنگی، و شجاعت فردی در تاریخ ایران کمنظیر بود. مهمترین شاهکار سورنا، نبرد کاره (حرّان) در سال ۵۳ پیش از میلاد بود، جایی که با نیرویی کمتر، سپاه قدرتمند روم به فرماندهی کراسوس را شکست داد. او با تاکتیکهای نوین همچون تیراندازان سواره و شبیخونهای پیدرپی، ارتش روم را از هم پاشید و کراسوس را کشت. این پیروزی، نهتنها انتقام حملههای روم را گرفت، بلکه قدرت نظامی اشکانیان را به رخ جهان کشید. سورنا در عین جوانی، از لحاظ سیاست، دیپلماسی و جلال نظامی درخشان بود. با وجود این خدمات، بهدلیل حسادت مهرداد دوم، به دستور شاه کشته شد. نامش بهعنوان قهرمانی اسطورهای در تاریخ ایران باقی ماند.
4_ بهرام چوبین (بهرام گور)
بهرام گور، پادشاه ساسانی (حکومت: ۴۲۰–۴۳۸ میلادی)، فرزند یزدگرد یکم بود و با حمایت امپراتور روم شرقی به پادشاهی رسید. او به سبب عدالت، نجابت، هنردوستی و دلاوری در شکار و جنگ، در میان مردم بسیار محبوب بود. لقب «گور» را از مهارت خارقالعادهاش در شکار گورخر با نیزه گرفت و داستانی ادبی از شجاعت او در مبارزه با دو شیر درنده قدرتمند بجا مانده است. بهرام در میدان های نبرد نیز شاهکاری از خود برجای گذاشت . همچنین او قوم خزر و هیاطله را در مرزهای شرقی ایران شکست داد و امنیت آن نواحی را تثبیت کرد. همچنین با آرامسازی شورشهای داخلی و کنترل اشراف سرکش، پایههای قدرت ساسانیان را محکم کرد. او مردی پهلوانمنش بود که به موسیقی، شعر، معماری و رفاه مردم نیز اهمیت میداد. داستانهای عاشقانه و شکارهایش در شاهنامه و ادبیات فارسی جاودانه شدهاند. بهرام در دوران شکوه و رفاه درگذشت و بهعنوان پادشاهی شجاع و دادگر در تاریخ ایران ماندگار شد.
4_ بهرام چوبین
بهرام چوبین، از خاندان مهران و یکی از بزرگترین سرداران دوره ساسانی، در سده ششم میلادی میزیست و به شجاعت، هوش نظامی و توان رزمی شهرت داشت. او قدی بلند، بازوانی نیرومند و مهارتی بینظیر در تیراندازی، شمشیربازی و سواری داشت. شاهکار بزرگ او، شکست سنگین خاقان ترک در شرق ایران بود که با سپاهی اندک، سپاه عظیم دشمن را نابود کرد و سر خاقان را برای شاه فرستاد. محبوبیتش آنقدر بالا رفت که خسرو پرویز از ترس نفوذش او را برکنار کرد. بهرام پس از آن شورش کرد و مدتی پادشاه ایران شد تا اینکه شکست خورد و به ترکان پناه برد. در نهایت بهدست همان خاقان جدید ترک به قتل رسید. او نماد سرداری دلیر و پرغرور بود که تا واپسین دم، سرنوشت ایران را با شمشیر و دلاوری رقم زد. نامش در تاریخ ایران بهعنوان جنگاوری افسانهای جاودانه مانده است
5_آریوبرزن
آریوبرزن، سردار دلیر ایرانی از خاندان هخامنشی، در سده چهارم پیش از میلاد میزیست و در زمان حمله اسکندر مقدونی، فرماندهی بخشی از ارتش ایران را برعهده داشت. او از سوی داریوش سوم مأمور دفاع از دروازه پارس (احتمالاً تنگهای در نزدیکی امروزی یاسوج یا کوههای زاگرس) شد تا مانع ورود اسکندر به قلب ایران شود. شاهکار تاریخی او، نبرد در کوههای پارس است که در آن با سپاهی اندک، چندین روز راه را بر ارتش اسکندر بست و در خط مبارزه بین دو لشگر با سرداران مقدونی شجاعانه مبارزه و پیکار می کرد . با وجود خیانت یک چوپان که مسیر پنهانی را به اسکندر نشان داد، آریوبرزن تا واپسین نفس جنگید و شجاعانه کشته شد. او با خون خود، وفاداریاش به ایران را اثبات کرد. نامش بهعنوان نماد مقاومت و دلاوری در برابر دشمنان خارجی در تاریخ ایران جاودانه مانده است. امروزه بسیاری از ایرانیان او را قهرمانی ملی میدانند.
روحشان شاد و یادشان جاوید و گرامی .
ممنون که تا آخر این پست با ما همراه بودید.
