دستان قدرت خدا باز است و اگر بخواهد بدون اسباب ظاهری کاری انجام دهد،انجام میدهد؛ اگر اراده عالم بالا تحقق پیدا کند بدون اسباب ظاهری هم در این عالم کارها انجام میشود و اگر اراده عالم بالا تحقق نگیرد،از از دست اسباب ظاهری بر نمی آید.
واقعیت مطلب این است که ما نباید اسباب این عالم ظاهر را مستقل ببینیم؛
اگر انسان این حقیقت را بفهمد که آنچه ما در عالم ظاهر میبینیم،علت مستقل نیست و اصل و اساس کار مربوط به عالمی است فراتر از عالم ظاهر،آن وقت میفهمد که نباید به امور عالم ظاهر دل ببندد.مشکل گشای واقعی خداوند متعال است که اگر اراده بفرمایید بدون اسباب ظاهری،درهای رحمت باز شدهو مشکلات حل میشود و اگر اراده او به امری تعلق نگیرد تمام اسباب ظاهری که جمع شوند،نتیجه ای حاصل نمیشود.پس فقط و فقط باید دل به او داد و فقط باید عاشق او شد.(ارزش ندارد که انسان به مخلوق دل ببندد و عاشق او شود؛ زیرا از او چیزی ندارد و هر آنچه دارد از دیگری است.)
