شعر فراگفتار (ژانر زبانه) به قلم اسمر شجاعان، از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران» گردآورنده: دکتر آسو اوستا

شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.


ماه سگرمه‌های درهمش را
باز نخواهد کرد
مگر من شب‌ها
برایش برقصم در باد
ماه سگرمه‌های درهمش را
باز نخواهد کرد
مگر بنویسمش
در نقطه‌ای که خورشید
از او وام بگیرد
دار و ندارش را
و طلوع را
پرانتزی کنم که هیچ گاه بسته نشود
مگر به اجازه‌ی خودش
ماه سگرمه‌های درهمش با
باز کرد
و نشست پشت میز
تا برایش قهوه بریزم
بدون شکر
و «امشب شب مهتابه» را بخوانم
مقابل همه
بی‌هیچ صدای خوش.