شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
از آدم‌برفی شال‌گردنش ماند
و روسیاهی به زغال
تا زمستان فقط برای کودکان بالای شهر
زنگ تفریحی
به لذت خوردن یک بستنی نباشد
شاید دستی
یلدا و چارشنبه‌سوری را
در سفره‌های خالی هم بنویسد.
