شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
ماهتاب میوهای لرزان بر شاخهی آسمان
من و تو قرارمان روی بلندترین صخره
تا نبیندمان هیچ سایه
هیچ همسایه
میآیی با خندههای وحشیانه
ماهِ چهارده میتابد
حسین منزوی دارد به غزلی تازه میاندیشد
که در آن ماه راز بلندایش
ورای دست رسیدن بود
من چرا از شعرهایت
نفهمیدم ماهت از بالانشینهاست؟!
