شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
تمام دهکده می‌گویند
نزدیک خانه‌ی آن شاعر دیوانه نرو
سه سال حرف همه را باور کردم
اما اکنون
پشت به تمام کلمات جهل
به قدم زدن‌های تو خیره‌ام
و می‌دانم در اصطبل بی‌سقف تو
چه می‌گذرد
خود
پرواز چهارنعلِ هفت اسب بالدار را
گرداگرد تو دیده‌ام در غروب
می‌دانم شعرهای تو
وقتی می‌نویسند از گربه‌هایی که
آشیانه‌آشیانه
دانه می‌ریزند برای پرنده‌ها
و مرغانی که سطر آسمان را
زیر خط خانگی بودن
عاشقانه پنهان کرده‌اند
هیچ گاه از خواب و خیال نگفته‌ای
فقط در آینه مدام می‌گویم:
«چرا سه سال از زندگی‌ام را نزیسته‌ام؟!»
