شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
تا سیب‌ها مدهوش
و ساغرها واژگون
روی خاک افتادند
و فواره‌ها از خروش افتادند
سایه‌ای گیسوبریده
از قلعه‌ی خاموش بیرون خزید
آن‌سوتر زیر درخت بیدمجنون
ماه سناریوی «دیوانه‌ای از قفس پرید» را
می‌نوشت.
