شعر فراگفتار (ژانر زبانه) به قلم لیلا نامداری، از کتاب «آنتولوژی زبانه‌نویسان ایران» گردآورنده: دکتر آسو اوستا

شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.


از پشت کامپیوتر تکان نمی‌خورد
بی‌خبر از جهان اتفاق
بی‌خبر از
باغ و درخت و انارها
بی‌خبر از مرغ همسایه
که روزگاری غاز می‌خواندش
آهای یک نفر پروانه بنویسد
پایان پیله را.