شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
کابوس‌ها را
دیگر از جهان رؤیاها دیپورت کرده‌اند
به حوالی کوچه‌ی خرداد جنوبی
پلاک چهار
نمی‌گویند در این محل
خانواده و پرونده‌ها
نفس می‌کشند
قوطی قرص‌های خواب
خالی‌تر از رختخواب من
که خیره‌ام
به دری که تنها جای کلیدش را
زیر گلدان دم در
فقط تو می‌دانی
و کسی که این شعر را می‌خواند
چه می‌شود اگر
آدرس گم‌شده‌ام را منتشر کنم
روی کتاب شعرم
و بفرستم
برای تمام مراکز این شهر
الا این پزشک قانونی لعنتی
که گوشی‌ام را سوزاند
از بس تماس می‌گیرد.
