شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
فرمانِ کلاغ‌پر را که شنید
دواند خودش را
آن چنان که از روی سیم خاردار پرید
دست در دست معشوقه‌اش
در ماشین نشست و
واژه در واژه نگاهش را به دوردست بست
ما بی‌خبران
حیران
توقف کرده بودیم هم‌چنان
پشت سیم خاردار
زیر دشنام برج زهرمار.
