شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
حیاط را آب و جارو کرده‌ام
عطر گل‌ها را قاب
بر ایوان متن فانوس عشق آویخته‌ام...
پشت پنجره‌ی کلمات
تا همیشه
منتظر شعر آمدنت خواهم ماند.
