شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط عالیجناب آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
من نیمه‌ی گم‌شده‌ی تمام اشیائم
یک نیمه از من شاخه‌ای‌ست در باد
که آشیانه‌ی چند کلاغ پیر
یک نیمه سکوت سنگ
یک نیمه صبوری سه نقطه‌ها
وقتی راوی بغض تمام جهان
به گلویش گره می‌زند
یک نیمه از من
گلوله‌ای‌ست در تن کودک افغان
که راه و بی‌راه وسط متن به واژه‌ی شلیک فحش می‌دهد
یک نیمه از من روسری‌ست
در دست مردی کهنسال
که گلویی جوان را …
یک نیمه جاده‌ای‌ست رو به تماشا
که مدام از دریچه‌ای در سطرهای هرگز نوشته نشده
برای تو گل سرخ می‌چیند
یک نیمه سنگی‌ست سیاه
بر گور خالی یک مبارز
که در آتش نفرت سوخت
یک نیمه از من بوسه‌ای‌ست وسط یک نامه
در سطری ناتمام
که هرگز به دست معشوقه‌اش …
_واای در من به دنبال چه می‌گردی پرنده‌ی آبی
که چنین محزونی ؟
یک نیمه از من بال‌هایی‌ست که هنوز نَرُسته
اما بر دوش تمام پرنده‌های جهان آن را جا گذاشته‌ام.
