شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
جشن میگیرند میلهها
لحظهی پرندگی را
اما
تکه
سطرهای پرواز
میریزد
از بالهایی که
یک روز آهنین بودند.
