شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
بعد از سه صفحه‌ی سپید
سه صفحه‌ی پاره
سه صفحه‌ی سیاه
دشنه‌ای
از نمی‌دانم تا نمی‌خواهم دانستنش را
قلب کوهستان را خط می‌زند از شعر
آسمان جاری
واژه‌ها اما
هم‌چنان می‌گریند.
