شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
روی صندلی یک پارک
وسط اتوبان
ورق میزنم کتابی را
که هنوز درختان جوانش
به میوه بستهاند
مردمان آبادی را.
