شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.
یک ذهن زنانه
عاشقانه
لبریز از ترانه و بوسه
بدون ترافیک
بدون کودکان کار
بدون پیرمردان بی‌حقوق
بدون دروغ
دیروز کودکی را مقابل چشمم سرخ نوشتند
بر صفحه‌ی سیاه خیابان
چشمم سرخ
ذهنم سرخ
ترافیک ذهنم را برآشفته
شهرم کودک کاری است
که دنبال مادر کشته شده‌اش می‌گردد
که منم.
