پذیرفته شده در دوازدهمین کنفرانس بینالمللی زبان، ادبیات، تاریخ و تمدن/ گرجستان، دانشگاه ابنسینا/ ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
فراشعر جامع پستمدرن
آرش آذرپیک
پروین احمدی
چکیده
جامعیت یکی از شاخصههای فراشعر پستمدرن است که در دههی هفتاد در آثار شاگردان آذرپیک نمود یافت، جامعیت به معنای کامل بودن نیست تنها جامع ویژگیهای زبانی و بیانی شعر است. از این رو جامعیت نقطهی عطفی است که مرزهای فراشعر پستمدرن و فراشعر فرائیستی از یکدیگر متمایز میکند. با توجه به این که با تعاریف متعددی از کل مواجه هستیم میتوان کل موجود در فراشعر پستمدرن مشرقی را حاصل نگاه گشتالتی به کل و فراشعر فرائیستی را تابع اصل وحدت در کثرت و کثرت در وحدت دانست. این نوشتار به روش توصیفی_تحلیلی درصدد است ضمن ارائه تعاریفی از کل، ماهیت جامعیت در فراشعر پستمدرن و فراشعر فرائیستی را مشخص و عناصر جامعگرایی را در فراشعر بیان مینماید. با مشخص کردن ویژگیهای هر دوران تاریخی، سنت، مدرن، آنتیمدرن، پستمدرن و فرائیستی بیان کند که هر کدام از انواع فراشعر بیانگر یک دورهی تفکری چه خصوصیاتی میتوانند داشته باشند. در نتیجه آن که فراشعر پستمدرن با توجه به دوران پستمدرن شاخصههای پستمدرن را نمود بخشیده و فراشعر فرائیستی نیز توانسته شاخصههای متفاوتتری را نمود ببخشد.
کلمات کلیدی: شعر دههی هفتاد، فراشعر، جامعیت، پستمدرن، آنتیمدرن
