همان طور که در مقدمه به آن اشاره کردیم باد فتق هنگامی اتفاق می‌افتد که محتویات یک حفره بدن، از ناحیه‌ای که در آن وجود دارد، خارج می‌شود. این محتویات قسمت‌هایی از روده یا بافت چربی شکم هستند که در غشای نازکی که مسیر طبیعی درون حفره است، محصور می‌شوند. فتق ممکن است علائمی ایجاد نکند و یا باعث درد جزئی تا شدید شود. این درد هنگام پیاده روی یا دویدن تشدید می گردد.
هنگامی که فتق متورم می‌شود، تورم حاصل شده می‌تواند فشار زیادی را به شخص وارد کند و رگ‌های خونی موجود در فتق را منقبض کرده و باعث کاهش یا از دست رفتن کامل خون رسانی به بافت‌های بیرون زده شود. اگر خون رسانی در هنگام باز شدن فتق در دیواره شکم قطع شود، از آنجا که بافت به اکسیژن نیاز داردفرد به عمل فتق شکمی احتیاج پیدا می کند.
فتق معمولاً در کشاله ران رخ می‌دهد که که به فتق کشاله ران شایع است و بیشتر در مردان دیده می‌شود. شکم یکی دیگر از محل‌هایی است که باد فتق به طور مکرر در آن رخ می‌دهد. اگر فتق در خط میانی شکم ایجاد شود، به آنها «فتق شکمی» گفته می‌شود. فتق ناف نیز بیشتر در نوزادان مشاهده می‌شود.
فتق یا هرنیا یک بیماری شکمی است و زمانی ایجاد می شود که لایه های درونی عضلات شکمی ضعیف شده باشند. و این امر منجر به پارگی یا کشیدگی بیش از حد در ناحیه جداره شکم یا دیافراگم می گردد. یکی از رایج ترین علائم فتق، وجود یک برآمدگی دردناک و قابل مشاهده در ناحیه شکم است. همراه شدن این بیماری با تب و حالت تهوع نشانه خطرناک شدن این بیماری است. فتق ممکن است بر اثر وارد شدن فشار زیاد به قسمت های دیواره شکم، افزایش سن، جراحت، یک برش یا زخم کهنه یا یک ضعف مادر زادی به وجود آید.
فتق شکمی اغلب در بزرگسالان ایجاد می شود و در طول زمان بزرگ تر می شود. عواملی وجو دارند که باعث بروز فتق شکمی می باشد:
در عمل لاپاراسکوپی فتق شکم از یک لاپاروسکوپ، ابزاری نازک و تلسکوپی مانند استفاده می‌شود که از طریق یک برش کوچک در ناف وارد می‌شود. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌گردد
در طی این عمل بیماردردی را احساس نمی کند. لاپاروسکوپ به یک دوربین فیلمبرداری کوچک، کوچکتر از یک سکه، متصل است که “نمای داخلی” بدن شما را روی صفحه تلویزیون در اتاق عمل نمایش می‌دهد.
شکم با یک گاز بی‌ضرر (دی اکسید کربن) متورم می‌شود. این کار باعث ایجاد فضایی می‌شود تا پزشک بتواند ساختارهای داخلی بدن شما را ببینید. صفاق (پوشش داخلی شکم) برش داده می‌شود تا قسمت ضعیف دیواره شکم در معرض دید پزشک قرار بگیرد. مش در قسمت داخلی قرار می‌گیرد تا نقایص موجود در دیواره شکم را بپوشاند و بافت را تقویت کند.
پس از اتمام عمل، برش‌های کوچک شکمی با یک یا دو بخیه یا با نوار جراحی بسته می‌شوند. بعد از چند ماه برش‌ها به سختی قابل مشاهده خواهند بود.
مزایای عمل جراحی لاپاروسکوپی شامل سه جای زخم به جای یک برش بزرگ‌تر، درد کمتر بعد از عمل، بازگشت سریع‌تر و دروان نقاهت کمتر نسبت به جراحی باز می باشد.
