خرت و پرت‌ها و دورانداختنی‌ها اولین واژه‌های ابوالقاسم برای حرف زدن بدون به کاربردن کلمات هستند. زبان نماد‌ها و نشانه‌ها. چیزهایی که شاید در اتاق‌ها و خانه‌های دیگر نتوان پیدا کرد. چیزهایی که او در کوچه و خیابان پیدا کرده و تاکنون از آن‌ها حفاظت کرده است. او روح اشیا را دوست دارد. کنار هم بودنش‌شان و ارتباط‌شان را باهم و سکوت‌شان را هم دوست دارد. او سکوت این اشیا را با موسیقی همراه کرده تا گوش‌ها و چشم‌ها با هم همراه شوند. ابوالقاسم موفق شده فضای حسی و عاطفی موثری در چیدمانش ایجاد کند و موفق شده دریچه‌ای به جهان ذهنی و تعلقات روحی‌اش در مقابل دیدگان بیننده قرار دهد. جهانی که به نظر می‌آید به نوستالژی‌ها و یادواره‌های مشترک انسانی مبتنی است و همذات‌پنداری روشنی را در ذهن می‌پروراند.
درستایش فرسودگی
چیدمان فرح ابوالقاسم لااقل از حیث مفهوم و حس جاری در آن‌ها بیشتر از هر چیز دلبستگی به اشیا فرسوده‌ای است که از اقیانوس خاطرات انسانی می‌آیند. زنگار و مرجان سخت که از جلوه‌های بصری غالب در این مجموعه‌اند ارجاعی عاطفی است بر رازآلودگی زمان و ادراکاتی که در لحظه به لحظه از حیات جریان دارد. ادراکی که گستره متنوعی از پدیده‌های ذهنی را پوشش می‌دهد و در معانی گوناگونی است که کارکرد خود را پیدا می‌کند. شامل احساس آگاهی و محتوای آگاهی هر دو است که ناظر بر تعامل با محیط و حفظ ارتباط با یادواره‌ها است. ورسیون‌های متعدد از مفاهیمی که کارکردی اثیری و جادویی پیدا می‌کنند وهر کدام به شیوه خود بازنمایی‌های فیزیکی و شناختی همچنین جنبه‌هایی از لایه‌های عمیق ناخودآگاهی را در رویکردی ترکیبی و کثرت‌گرایانه هدف قرار می‌دهند.
موومان اول/ ترکیب‌بندی سه و چهار ضلعی. کشوی سوم رگه‌هایی از فیروزه دارد. توری سیمی شکل کالبد ماهی را حفظ کرده و روح ماهی از حفره چشم‌هایی خالی به مجسمه شکسته بالای سرش که همچون پرند‌های است در آسمان خیره شده.
اقیانوس هوشمند خاطرات، الهام بخش هنرمند برای روبه رو شدن هنرمند با پدیده‌های هستی است. ماهی و تور صیادی اکنون ماهیتی یکپارچه‌اند. اقیانوس، تصورات و خاطرات ساکنین را در هیاتی مادی عینیت می‌بخشد و با جسمیت بخشیدن به دور‌ترین و نزدیک‌ترین خاطرات زندگی باعث می‌شود دوباره با عبور از تجربه‌های زیسته‌مان سرشار شویم. نهایتاً متوجه می‌شویم که زمان در رابطه‌ای متقابل با انسانی که زنده است و خودآگاهی دارد، قادر است تمنا‌ها و احساسات درون آدمیان را دریافت و ذخیره کند و آن‌گاه در هنگام معهود رفتگان را از حافظه تاریخی درآورده و به آن‌ها جان دوباره ببخشد. جمجمه اسبی که نخستین خیش زراعت انسان را به پشت کشید اکنون در سودایی پروانه‌ای غوطه ورشده بی‌آنکه نشانی از مصائب جسمانی‌اش به جای مانده باشد.
موومان دوم/ قرینه. کشوی دیگر پهن‌تر است و ۹ بطری در آنجا می‌گیرد. ردیف بطری‌های مرجانی در قاب یک پنجره. پس زمینه دست نخورده و خام است.
مرجان‌های آهکی سخت، رطوبت خاطرات را تا ابدیت در خود جذب می‌کنند. این رازی اساطیری است که پریان دریایی با دریانوردان شیداوش و راه گم کرده درمیان می‌گذارند. ترکیب بندی افقی و ایستا است، معرف انرژی‌های از نفس افتاده. سکون و آرامش درون را القا می‌کند و مبین فضایی کم تحرک و کم جنبش است. شنوندگان قصه‌های پریان در رخوتی ابدی آرام گرفته‌اند.
موومان سوم /نسبت‌های طلایی. منتهی‌الیه تور سیمی پیچ و تاب خورده در دوسوم سمت چپ اثر قرار گرفته. حرکت از بالا به پایین در پس زمینه خاموش و خنثی فرو می‌ریزد. دست‌های جداشده مجسمه در تکاپوی بالا رفتن از آبشار سیمی می‌جنبند و پیکره و پایه آبی و طلایی‌اش سودای رسیدن به دست‌ها را دارند.
............................................................................................................................................
این متن مرتبط است با: نمایش چیدمان ˝سه موومان برای نوزده کشو˝/هنرمند: فرح ابوالقاسم/ دی ماه 1392/گالری آریا/ منتشر شده در هنرآنلاین/ لینک کوتاه: https://b2n.ir/e25575
