نفس عمیقی بکشید و بازدمش را با فشار خارج کنید تا آرام شوید! احتمالا حالتان از دو حالت خارج نباشد. یا سرشار از اضطراب و دلشوره و ابهام هستید و در مجموع حال خوبی ندارید و یا آنقدر شوق و ذوق دارید که در پوست خود نمی‌گنجید!
اما به شما پیشنهاد میکنم احوال دانشجویان دانشگاه را خوب نگاه کنید.
عده ای راضی هستند و همواره مشغول درس و فعالیت های جانبی و کارهای پژوهشی و سرشار از افتخارات و تجربیات متنوع!
عده ای هم در مجموع ناراضی هستند و متوقف شده اند و فقط روزها را سپری میکنند تا این دوره هم مانند سایر دوره ها تمام شود و آن وقت ببینند که باید با زندگی شان چه کنند.
عده ای هم که بیخیالی را طی کرده، نه درسی میخوانند، نه فعالیتی، نه حرکتی و صرفا آمده اند خوش بگذرانند و برایشان فرقی ندارد که لیلی زن باشد یا مرد!
اما حقیقت ماجرا چیست؟ واقعا باید اینجا به دنبال چه بود؟ درس خواندن؟ تولید علم؟ شاگرد اول شدن؟ تفریح و خوش گذرانی با دوستان؟ فعالیت های تشکلی؟ موثر بودن؟ تغییری را رقم زدن؟ بیخیالی را طی کردن یا؟
اصلا در یک کلام دنبال چه بوده ایم که ما را به این سمت آورده است؟
میدانم که احتمالا به شما هم قول آرامش داده اند.
پیش خودتان فکر کرده‌اید که کنکور را بدهیم و دانشگاه علوم پزشکی قبول شویم دیگر کار تمام است. دیگر برویم باقی عمرمان را به فنا دهیم!
کسی نبود به ما بگوید که عمرمان همین لحظاتیست که دارند سپری میشوند. همین درس خواندن ها. همین تلاش کردن ها. همین رفاقت کردن ها. همین هدف داشتن ها. همین امید به ساختن. همین ها هستند که عمر ما را شکل می‌دهند و قرار نیست بعد از کنکور با چیز ساده تری روبرو شویم! کنکور فقط دروازه ایست که ما را به مسیر تخصصی مان هدایت میکند. یعنی تازه از اینجا به بعد اتفاقا تخصصی تر و جدی تر باید تلاش کنیم برای ساختن زندگی خود و جامعه ای که در آن زیست میکنیم.
چرا که طبق سخنی از شهید بهشتی: دانشجو، موذن جامعه است و اگر خواب بماند، نماز امت قضا میشود!
لذا به همین مناسبت از شما نو دانشجوی عزیز دعوت میکنم تا به عنوان موذن یک جامعه که نقش پررنگی در بیداری و آگاهی و حرکت جامعه دارد، این ۲۵ توصیه ی هوشمندانه، دلسوزانه و کاربردی رهبر معظم انقلاب اسلامی به دانشجویان را بخوانید و با هدف‌گذاری، برنامه ریزی منظم و مشورت گرفتن از اساتید آگاه و دلسوز آن ها را در زندگی دانشجویی خود کاربردی کنید تا بتوانید این دوره‌ی سرشار از فرصت رشد را آگاهانه، فعال و مفیدتر سپری کنید:
۱. شرح صدر سیاسی داشته باشید.
۲. با اقشار مختلف جامعه در ارتباط باشید.
۳. مراقب نگاه‌های سوسیالیستی و مارکسیستی باشید.
۴. ایده اقتصاد مقاومتی را تبیین کنید
۵. جریان دانشجویی موضع انتقادی خودش را حفظ کند.
۶. اعلام نظر کارشناسی متفاوت با رهبری، مخالفت با رهبری به حساب نیاید.
۷. نیروی جوانی خود را کشف کنید.
۸. آرمانگرایی را در دانشگاه زنده نگه دارید.
۹. بدنبال قله‌های علمی باشید.
۱۰. توجه کنید که محیط دانشگاه باید پاکیزه و معنوی باشد.
۱۱. آرمانگرایی را با پرخاشگری اشتباه نگیرید.
۱۲. در مسائل اجتماعی موضع‌گیری کنید.
۱۳. در تصمیم‌گیری‌ها مطالعه عالمانه داشته باشید.
۱۴. در تصمیمات مصلحتها را در نظر بگیرید.
۱۵. نظرات خود را به دستگاه‌ها ارائه کنید و موضع‌گیری کنید.
۱۶. از تصمیمات نسنجیده پرهیز کنید.
۱۷. کانون‌های تصمیم و اقدام تشکیل دهید.
۱۸. از قول بدون علم بپرهیزید.
۱۹. مراقب رقابت بر سر پست و مقام باشید.
۲۰. سقف معرفت خود را سایتها و روزنامه‌ها قرار ندهید.
۲۱. با قرآن و نوشتجات شهید مطهری و دیگر فضلا، معرفت دینیتان را بالا ببرید.
۲۲. به اوضاع کشور نگاه مستفسرانه داشته‌باشید.
۲۳. نسبت به اوضاع کشور نقد مستمر و منصفانه داشته‌باشید.
۲۴. با تشکل‌های دانشجویی جهان اسلام ارتباط داشته باشید.
۲۵. امید را در خود زنده نگه دارید.
« من همه‌ی دانشجویان را به «دانشجویی» به معنای واقعی کلمه یعنی دنبال علم رفتن و به فعالیتهای متناسب با دانشجوئی دعوت میکنم؛ چه فعالیتهای اجتماعی، چه فعالیتهای سیاسی.» ۱۳۹۲/۰۵/۰۶
نویسنده: کوثر نساج
