ورزش شرکت کنندگان را در یک خط مستقیم توسعه می دهد. یعنی در تکنیک های بدنی به سختی تمرین می کنند تا زمانی که قوی شوند و سپس مسابقه می دهند. همانطور که آنها رقابت می کنند، آنها قوی تر و قوی تر می شوند و برخی قهرمان می شوند. اما پس از چند سال، بدن شروع به کاهش می کند و شرکت کننده دیگر نمی تواند به طور موثر رقابت کند. فرد پیوسته به سمت یک ایده آل محدود پیش می رود که در اوج جوانی به آن می رسد، و سپس سن نزولی مستقیم به همراه دارد. از طرف دیگر کاراته دو ایده‌آل باریکی به عنوان قهرمانی ندارد و پیشرفت انسان در این هنر مانند بالا رفتن از یک سری پله یا پله‌های شیب‌دار است. همانطور که ذهن و بدن با هم رشد می کنند، دانش آموز به طور پیوسته به سمت جلو و بالا حرکت می کند، یک پله در یک زمان. حتی زمانی که بدن افول می کند، هنوز یک قدم دیگر در جستجوی کمال شخصیت وجود دارد. تا روزی که بمیری، این روند بی پایان است، زیرا هیچ کس کامل نیست، اما اگر به تلاش ادامه دهیم، همه ما می توانیم کمی بهتر شویم. ماساتوشی ناکایاما
