کنجی کوروساکی

کنجی کوروساکی یک مربی هنرهای رزمی ژاپنی است که در کاراته فول کنتاکت و کیک بوکسینگ مهارت دارد کاراته و کیک بوکسینگ هم در ژاپن و هم در هلند.

احتمالاً بسیاری از شما نام کنجی کوروساکی را شنیده اید، اما چیزهای زیادی در مورد این مرد نمی دانید. او در 15 مارس 1930 در حومه توکیو به دنیا آمد سبک کاراته یاماگوچی گوجو ریو و در سال 1953 ماسوتاسو اویاما و کوروساکی سنسی تصمیم گرفتند سبک خود را بسازند و آن را کیوکوشینکایکان نامیدند.

ماس اویاما مسئول روابط عمومی بود. "افسانه های" زیادی پیرامون ماس اویاما وجود دارد، اما کوروساکی سنسی که بیشتر در پس زمینه باقی مانده بود، مربی بود و هنوز هم از کوروساکی بدجنس ترین مبارز یاد می شود در سال 1976، به دلیل مشکلات سیاسی مختلف با ماس اویاما و این واقعیت که او از مسیر تجاری کیوکوشینکای راضی نبود، کوروساکی سنسی از کانچو اویاما جدا شد.

او دوجوی خود را با نام Mejiro Gym (که اکنون به آن کوروساکی دوجو می گویند) راه اندازی کرد که به سرعت تبدیل به یکی از پیشروهای کیک بوکسینگ ژاپنی در ژاپن شد Jon Blooming بود که در نهایت تبدیل به تنها اروپایی شد که در کیک بوکسینگ تایلندی و ژاپنی به مقام پنجم رسید.

در اوایل دهه 1960 اولین باری بود که کیک بوکسورهای تایلندی پا به سواحل ژاپن گذاشتند - در واقع در ژاپن، که عمدتاً در خارج از آسیای جنوب شرقی ناشناخته بود، هنر معمایی تایلند در مقابل سبک مبارزات کاراته مشهور جهان قرار گرفت. ببینید که چگونه آنها را در آن زمان می دانستند، اولین برخورد ژاپنی ها با موی تای منجر به تجدید نظر در آموزش و نگرش به حدی است که دنیای هنرهای رزمی ژاپن را برعکس می کند هنر به همان اندازه که یک سبک مبارزه می تواند تصفیه شده و صیقلی بود و لگد زدن آنها از نظر قدرت، تکنیک و توانایی آسیب رساندن به حریف بی رقیب بود.

اولین بازی‌ها در استادیوم‌های فروخته‌شده برگزار شد و در سراسر ژاپن به‌طور زنده از تلویزیون پخش شد. برای اثبات خود و هنر خود در برابر این دشمن جدید از خارج از کشور، در گوشه مقابل، دشمن تایلندی آنها با شلوارک حلقه ای و لباس سر عجیبی ایستاده بود - این اولین بار بود که اصطلاح "کیک بوکسینگ" در هر جایی استفاده می شد. واژه‌ای که از زبان انگلیسی مد روز برای توصیف مناسبی برای عموم ژاپنی‌ها یک مسابقه مبارزه با دستکش که در رینگ بوکس برگزار می‌شود اما اجازه می‌دهد نه تنها مشت، بلکه لگد زدن همراه با زانو و آرنج را برای مردم ژاپن توصیف کند.

در پایان شب، مبارزان ژاپنی همگی تحت تأثیر قدرت، ورزشکاری و سبک واقعی مبارزه حرفه ای تایلندی ها قرار گرفتند. بدون دستکش، تایلندی ها دستکش پوشیده بودند، و ژاپنی ها بدون محدودیت زمانی متفاوت بودند، تایلندی ها بارها و بارها ثابت کردند که غالباً مسلط هستند، اما ژاپنی ها مصمم بودند با هدف رقابت در همان سطح برای آموزش به ژاپن آورده شد و مبارزان ژاپنی شروع به رفتن به تایلند برای آموزش کردند. با این حال، او قرار بود نام خود را به عنوان یک مربی مطرح کند.

کوروساکی به توسعه کیوکوشین کاراته کمک کرد که اساساً ترکیبی از ارزش‌های کاراته بود که توسط تکنیک‌های موی تای تقویت شده بود که در سالن بدنسازی Mejiro خود، سبک سنتی کاراته ضربات محفظه‌ای را به نفع سبک چرخشی باسن تایلندی‌ها کنار گذاشت. و در اواخر دهه 60، مردی 21 ساله به نام توشیو فوجیوارا در ورزشگاه کوروساکی تمرینات خود را در ورزشگاه کوروساکی آغاز کرد حلقه و پس از پایان چند شکست تصمیم گرفت که خود را به طور کامل وقف ورزش کند و در آن زمان نمی دانست که او اولین غیرتایلندی است که به سطح بالا می رسد زمانی که او بازنشسته شد، 126 بار با بیش از 50 مسابقه در ورزشگاه های بانکوک مبارزه کرده بود و با کسب عنوان راچادامنر ثابت کرده بود که تایلندی ها شکست ناپذیر نیستند ساوامورا برای تماشاگران لومپینی و راچادامنر به چهره‌هایی آشنا تبدیل شد و پایه‌هایی برای ظهور ژاپن به‌عنوان یکی از برترین کشورهای موی تای در جهان امروز گذاشته شده بود.