کوهنوردی هنر زنده ماندن

به کوه می رویم که از خود فراتر رویم ،نه در خود فروتر:

“بدون خطر مرگ، کوهنوردی دیگر کوهنوردی نیست ولی در کوهنوردی من به دنبال مرگ نیستم، دقیقا برعکس آن، من سعی در زنده ماندن دارم. اما زنده ماندن بدون وجود خطر مرگ نیز بسیار آسان است.

کوهنوردی هنر زنده ماندن در شرایط سخت است که شامل خطر مرگ هم می شود.

بهترین کوهنورد کسی نیست که تلاش می کند تا یکی دوبار کارهای احمقانه بکند و سپس بمیرد. بلکه بهترین کوهنورد کسی است که سعی می کند بزرگترین کارها را انجام دهد و زنده بماند . . .

شما باید نزد خودتان در نظر بگیرید که فلان کار را می توانید انجام دهید و یا نمی توانید. این یکی از اصلی ترین قسمتهای کوهنوردی است که هر لحظه باید یادتان باشد. پیش خودتان بگوئید:

“این حد و مرز من است. بیشتر از این نمی توانم، باید پائین تر از این حد توقف کنم.”

و اگر شما از این حد بالاتر بروید مطمئنا در کوهنوردی کشته خواهید شد..

و هنر کوهنوردی زنده ماندن است نه مردن ……