اسکیزوفرنی یک بیماری روانی جدی است که بر نحوه تفکر، احساس و رفتار افراد تأثیر می گذارد. ممکن است منجر به ترکیبی از توهم، هذیان، و تفکر و رفتار آشفته شود. توهمات شامل دیدن چیزهایی یا شنیدن صداهایی است که توسط دیگران مشاهده نمی شود. هذیان شامل باورهای محکم در مورد چیزهایی است که درست نیستند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است ارتباط خود را با واقعیت از دست بدهند، که می تواند زندگی روزمره را بسیار سخت کند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نیاز به درمان مادام العمر دارند. این شامل دارو، گفتار درمانی و کمک به یادگیری نحوه مدیریت فعالیت های روزمره است.
از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نمی‌دانند که یک بیماری روانی دارند و ممکن است باور نداشته باشند که به درمان نیاز دارند، بسیاری از مطالعات تحقیقاتی نتایج روان‌پریشی درمان‌نشده را بررسی کرده‌اند. افرادی که روان پریشی دارند و درمان نمی شوند اغلب علائم شدیدتر، بستری شدن بیشتر در بیمارستان، مهارت های تفکر و پردازش ضعیف تر و نتایج اجتماعی، آسیب ها و حتی مرگ را دارند. از سوی دیگر، درمان زودهنگام اغلب به کنترل علائم قبل از بروز عوارض جدی کمک می کند و چشم انداز بلند مدت را بهتر می کند.
اسکیزوفرنی شامل طیف وسیعی از مشکلات در نحوه تفکر، احساس و رفتار افراد است. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
علائم ممکن است از نظر نوع و شدت آنها متفاوت باشد. گاهی اوقات علائم ممکن است بهتر یا بدتر شوند. برخی از علائم ممکن است همیشه وجود داشته باشد.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی معمولا در اواخر سال های نوجوانی تا اوایل 30 سالگی تشخیص داده می شوند. در مردان، علائم اسکیزوفرنی معمولا از اواخر نوجوانی تا اوایل دهه 20 شروع می شود. در زنان، علائم معمولا در اواخر دهه 20 تا اوایل دهه 30 شروع می شود. همچنین گروهی از افراد - معمولاً زنان - وجود دارند که در مراحل بعدی زندگی تشخیص داده می شوند. تشخیص اسکیزوفرنی برای کودکان رایج نیست.
علائم اسکیزوفرنی در نوجوانان مانند علائم در بزرگسالان است، اما ممکن است تشخیص دقیق این بیماری دشوارتر باشد. به این دلیل که برخی از علائم اولیه اسکیزوفرنی - آنهایی که قبل از توهم، هذیان و بی نظمی رخ می دهند - معمولا در بسیاری از نوجوانان دیده می شود، مانند:
همچنین، استفاده از مواد مخدر تفریحی مانند ماری جوانا، محرک هایی مانند کوکائین و مت آمفتامین ها یا مواد توهم زا می تواند علائم مشابهی ایجاد کند. در مقایسه با بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی، نوجوانان مبتلا به این بیماری ممکن است کمتر دچار هذیان و توهم شوند.
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب نمی دانند که یک بیماری روانی دارند که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. در نتیجه، خانواده یا دوستان اغلب نیاز به کمک گرفتن از آنها دارند.
اگر افرادی که می شناسید علائم اسکیزوفرنی دارند، در مورد نگرانی های خود با آنها صحبت کنید. در حالی که نمی توانید آنها را مجبور به کمک بخواهید، می توانید تشویق و حمایت کنید. شما همچنین می توانید به آنها کمک کنید تا یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص سلامت روان پیدا کنند.
اگر افراد برای خود یا دیگران خطرناک هستند، یا غذا، لباس یا سرپناه ندارند، ممکن است لازم باشد برای کمک با 911 در ایالات متحده یا سایر امدادگران اضطراری تماس بگیرید. یک متخصص سلامت روان باید آنها را ارزیابی کند.
برخی از افراد ممکن است نیاز به بستری اضطراری در بیمارستان داشته باشند. قوانین مربوط به درمان سلامت روان بر خلاف میل افراد در ایالت ها متفاوت است. شما می توانید برای جزئیات بیشتر با آژانس های سلامت روان محلی یا ادارات پلیس در منطقه خود تماس بگیرید.
افکار و تلاش های خودکشی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بسیار بالاتر از حد متوسط است. اگر فردی در خطر خودکشی قرار دارد یا اقدام به خودکشی کرده است، مطمئن شوید که شخصی در کنار آن شخص بماند. با خط تلفن خودکشی تماس بگیرید. در ایالات متحده، برای رسیدن به خط زندگی خودکشی و بحران 988 که 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته در دسترس است، با 988 تماس بگیرید یا پیامک ارسال کنید. یا از Lifeline Chat استفاده کنید. خدمات رایگان و محرمانه است. Suicide & Crisis Lifeline در ایالات متحده دارای یک خط تلفن اسپانیایی به شماره 1-888-628-9454 (رایگان) است.
درمان مناسب اسکیزوفرنی می تواند خطر خودکشی را کاهش دهد.
مشخص نیست که چه چیزی باعث اسکیزوفرنی می شود. اما محققان بر این باورند که ترکیبی از ژنتیک، شیمی مغز و محیط می تواند نقش مهمی را ایفا کند.
تغییرات در برخی مواد شیمیایی طبیعی مغز، از جمله انتقال دهنده های عصبی به نام دوپامین و گلوتامات، ممکن است در اسکیزوفرنی نقش داشته باشد. مطالعات تصویربرداری عصبی تغییراتی را در ساختار مغز و سیستم عصبی مرکزی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نشان می دهد. در حالی که محققان هنوز نتوانسته اند این یافته ها را در درمان های جدید اعمال کنند، یافته ها نشان می دهد که اسکیزوفرنی یک بیماری مغزی است.
اگرچه علت اسکیزوفرنی شناخته شده نیست، به نظر می رسد این عوامل باعث افزایش احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی می شوند:
اسکیزوفرنی در صورت درمان نشدن می‌تواند منجر به مشکلات شدیدی شود که هر بخش از زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
عوارضی که ممکن است اسکیزوفرنی ایجاد کند یا مرتبط باشد عبارتند از:
