زعفران

کروکوس زعفرانی، Crocus sativus، با کلاله‌ها و سبک‌های زرشکی زنده‌اش.

زعفران «نخ ها» از گل های کروک چیده و خشک می شود

زعفران ( / ˈ s æ f r ə n , - r ɒ n / ) ادویه ای است که از گل Crocus sativus به دست می آید که معمولاً به عنوان «زعفران زعفران» شناخته می شود. کلاله و سبک‌های زرشکی زنده که نامیده می‌شوند، جمع‌آوری و خشک می‌شوند تا به عنوان چاشنی و رنگ‌کننده در غذا استفاده شوند. کروکوس زعفرانی به آرامی در مناطق بیشتر اوراسیا تکثیر شد و بعداً به بخش‌هایی از شمال آفریقا، آمریکای شمالی و اقیانوسیه منتقل شد.

طعم زعفران و رایحه یودوفورم یا یونجه مانند از ترکیبات فیتوکمیکال پیکروکروسین و سافرانال حاصل می شود . همچنین دارای یک رنگدانه کاروتنوئیدی به نام کروسین است که رنگ زرد طلایی غنی به ظروف و منسوجات می دهد. تاریخ ثبت آن در یک رساله گیاه شناسی آشوری در قرن هفتم قبل از میلاد گواهی شده است،و هزاران سال است که تجارت و استفاده می شود. ایران تا سال 2018 حدود 88 درصد زعفران جهان را تولید کرده است. زعفران با قیمت 500 دلار آمریکا در هر زمین یا بیشتر، مدتهاست که گرانترین ادویه جهان از نظر وزن بوده است.

ریشه شناسی

اطلاعات بیشتر: تاریخچه زعفران

درجه ای از عدم قطعیت منشأ کلمه انگلیسی "saffron" را احاطه کرده است. این ممکن است از اصطلاح فرانسوی قرن دوازدهم باستانی safran ، که از کلمه لاتین safranum ، از فارسی ( زعفران ، za'farān ) ،از کلمه فارسی zarparān ( زرپران ) به معنای «طناب طلا» (به معنای دلالت) گرفته شده است. باشد. یا برچه های طلایی گل یا رنگ طلایی که هنگام استفاده به عنوان طعم دهنده ایجاد می کند).

بنه

کروکوس اهلی زعفران با نام Crocus sativus یک گیاه چند ساله گل‌دار پاییزی است که در طبیعت ناشناخته است. احتمالاً از شرق مدیترانه Crocus cartwrightianus که به‌عنوان «زعفران وحشی» می‌شود، سرچشمه می‌گیرد و بومی سرزمین اصلی یونان، اوبویا، کرت، اسکایروس و برخی جزایر سیکلادس است. گونه های مشابه C. thomasii و C. pallasii به عنوان دیگر اجداد احتمالی در نظر گرفته شدند.به عنوان یک کلون ژنتیکی تک شکلی که قادر به تولید دانه نبود، به آرامی توسط انسان در بسیاری از اوراسیا تکثیر شد. قبل از پیشنهاد این تحقیقات اخیر منشأهای اجرای برای زعفران بود، از جمله ایران، یونان، بین النهرین . و کشمیر .

این یک شکل تریپلوئید استریل است، به این معنی که سه مجموعه کروموزوم همولوگ، ترکیب ژنتیکی هر نمونه را تشکیل می‌دهند. C. sativus دارای هشت اجسام کروموزومی در هر مجموعه ای است که در مجموع 24 کروموزومی را تشکیل می دهد. گلهای بنفش C. sativus به دلیل عقیم بودن، قادر به تولید دانه های زنده. تولید مثل به کمک انسان دارد: خوشه‌هایی از بنه‌ها، اندام‌های زیرزمینی، پیاز مانند و ذخیره‌کننده نااسته، باید حفر شوند، تقسیم شوند و دوباره کاشته شوند. یک بنه به مدت یک فصل زنده می ماند و از طریق تقسیم رویشی تا ده "پهلو" تولید می کند که می تواند در فصل بعد به گیاهان جدید تبدیل شود. بنه‌های فشرده گلبول‌های کوچک و قهوه‌ای هستند که می‌توانند به قطر 5 سانتی‌متر (2 اینچ) اندازه داشته باشند، پایه‌های صاف دارند و در یک تشک متراکم از الیاف موازی پوشیده شده‌اند. از این کت به عنوان «تن پوش بنه» یاد می شود. بنه ها همچنین دارای الیاف عمودی، نازک و توری هستند که تا 5 سانتی متر (2 اینچ) بالای گردن گیاه می کنند.

این گیاه 5 تا 11 برگ سفید و غیر فتوسنتزی به نام کاتافیل می‌زند. این ساختارهای غشایی مانند 5 تا 11 برگ واقعی را هنگام جوانه زدن و رشد روی گل کروکوس پوشانده و محافظت می کنند. این دومی برگ‌های سبز نازک، مستقیم و تیغه‌ای هستند که قطر آن‌ها 1 تا 3 میلی‌متر (1 ⁄ 32 - 1⁄8 اینچ) است که یا پس از باز شدن گل‌ها منبسط می‌شوند ("هیسترانتوز") یا همینطور با شکوفه دادن به آنها. "سینانتوس"). برخی مشکوکند که کاتافیل های C. sativus قبل از گلدهی زمانی که گیاه نسبتاً در اوایل فصل رشد آبیاری می شود ظاهر می شوند. تبرهای گلی آن، یا ساختارهای گلدار، براکتئول‌های خرس، یا برگ‌های مخصوصی که از ساقه‌های گل جوانه می‌زنند. دومی به نام پدیسل شناخته می شود .پس از کشت در بهار، گیاه برگ های واقعی خود را می فرستد که طول هر کدام به 40 سانتی متر (16 اینچ) می رسد. فقط در ماه اکتبر، پس از اینکه گیاهان گلدار دیگر دانه‌های خود را آزاد کنند، گل‌های رنگارنگ آن رشد می‌کنند. آنها از رنگ پاستلی روشن یاسی تا بنفش تیره تر و مخطط تر هستند. گلها رایحه ای شیرین و عسل مانند دارند. در هنگام گلدهی، ارتفاع گیاهان 20 تا 30 سانتی متر (8 تا 12 اینچ) است و تا چهار گل می دهد. سه شاخه سبک 25-30 میلی متر ( 1-1+3 ⁄ 16 اینچ طول دارد، از هر گل بیرون می آید. هر شاخک با کلاله زرشکی رنگ