پلی فنول های موجود در چای سبز عبارتند از اپی گالوکاتچین گالات (EGCG)، اپی کاتچین گالات، اپی کاتچین و فلاوانول ها که تحت تحقیقات آزمایشگاهی برای اثرات بالقوه آنها در داخل بدن هستند. اجزای دیگر شامل سه نوع فلاونوئید معروف به کامفرول، کوئرستین و میریستین است. اگرچه میانگین محتوای فلاونوئیدها و کاتچین ها در یک فنجان چای سبز بیشتر از همان حجم مواد غذایی و نوشیدنی های دیگر است که به طور سنتی برای ارتقای سلامت در نظر گرفته می شوند، فلاونوئیدها و کاتچین ها هیچ اثر بیولوژیکی ثابت شده ای در انسان ندارند.
برگ‌های چای سبز در ابتدا با خیساندن در محلول الکلی پردازش می‌شوند که ممکن است در سطوح مختلف بیشتر متمرکز شود. محصولات جانبی این فرآیند نیز بسته بندی و استفاده می شود. [نیازمند منبع] عصاره ها به صورت مایع، پودر، کپسول و قرص بدون نسخه به فروش می رسند، [3][8] و ممکن است تا 17.4 درصد از وزن کل آنها کافئین باشد، اگرچه نسخه های بدون کافئین نیز موجود است.
عصاره چای سبز به عنوان یک نگهدارنده مواد غذایی با برچسب تمیز قابل استفاده است و از چربی ها در برابر ترشیدگی محافظت می کند. فرم محلول در روغن مورد استفاده کاتچین های چای سبز پالمیتویله است که در سال 2020 به طور کلی ایمن شناخته شد.
