رمزارزها، به عنوان یکی از نمایان‌ترین نمادهای فناوری بلاکچین، توانسته‌اند به سرعت جا به جایی و تراکنش های مالی را تغییر دهند. این تکنولوژی به افراد امکان می‌دهد تا پول و دارایی‌های خود را به صورت الکترونیکی و بدون واسطه‌ای متصل به بانک‌ها یا مؤسسات مالی انتقال دهند. در واقع، رمزارزها به عنوان یک نوع پول دیجیتال تعریف می‌شوند که به کمک فناوری بلاکچین امنیت و تأمین معاملات را تضمین می‌کنند.
به طور کل، ارز دیجیتال همان پولی است که ما به طور روزمره از آن استفاده می‌کنیم. مانند پولی که برای خرید کالای مورد نظرتان استفاده یا به نوعی مبادله می‌کنید. تفاوت در اینجاست که ارز های دیجیتال، همنطور که از نامشان مشخص است، از بستر اینترنت و بلاکچین سود می‌برند و بصورت فیزیکی قابل دید نیستند. این قابلیت رمزارزها توانایی نقل انتقالات با سرعت بالا و لقب امنیت شکست ناپذیر به آنها می‌دهد. اینها همان عناصری هستند که باعث شهرت ارز های دیجیتال و روند صعودی استفاده از آنها در تجارت‌ها، حرفه‌ها و بازار های مختلف، مانند بازار کریپتو می‌شود.
در کنار سرعت انتقال و امنیت بالای آنها، رمزارزها غیرمتمرکز نیز هستند. به این معنی که هیچ سازمان یا دولتی در مرکز بازار آنها نیست و توسط جامعه کنترل می‌شوند. قابلیت غیرمتمرکز بودن ارز دیجیتال به شما اجازه می‌دهد بدون نیاز به یک سیستم واحد و متمرکز نقل انتقالات خود را با متصل شدن به کاربر دیگر انجام دهید. احتمالا فکر می‌کنید که این تکنولوژی شاید سرعت بالاتری داشته باشد، اما امنیت کمتری دارد چرا که هیچ سیستم واحدی برای ایجاد یک بستر ایمن وجود ندارد. راه حل این اتفاق فناوری بلاکچین است.
بلاکچین در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو برای شبکه ارز دیجیتال بیت کوین استفاده شد. بلاک چین از دو کلمه بلاک (Block به معنی بلوک) و چین (Chain به معنی زنجیر) تشکیل شده است. در واقع بلاکچین نوعی زنجیره از بلوک‌ها است. این بلوک‌ها می‌توانند انواع اطلاعات را در خود ذخیره کرده باشند. هر بلوک دارای یکسری اطلاعات، هش خودش و هش بلوک قبلی است که ر ادامه به توضیح هرکدام خواهیم پرداخت. یکی از اجزای موجود در هر بلوک، دیتا یا اطلاعات آن است. اینها عناصر واقعیت ساز محتوایی هستند که می‌خواهیم در بلاکچین قرار دهیم. این اطلاعات صفر و یک هایی هستند که ارز دیجیتال بیتکوین را از اتریوم جدا می‌کنند و به نوعی شناسنامه محتوای آن بلوک هستند (این داده ها صرفا دارای معنی و مفهوم محتوای داخل بلوک هستند و با خود بلوک ارتباطی ندارند).
اما چه چیزی از دیتا یا اطلاعات موجود در هر بلوک محافظت می‌کند؟ پاسخ فناوری هش است. هش انقلاب فناوری در زمینه امنیت است. هر بلوک بلاکچین برای تشکیل و ثبت شدن (اضافه شدن به زنجیره بلاکچین) نیاز به حل شدن یک معادله دارد.
این معادله هش نامیده می‌شود. زمان تشکیل بلوک، یک معادله به عنوان شناسه یا اثر انگشت آن بلوک ایجاد شده و توسط ماینرها محاسبه می‌شود، سپس داخل بلاکچین مورد نظر قرار می‌گیرد. توجه داشته باشید که هش، نوعی معادله یک طرفه است، یعنی زمانی که محاسبه شود، دیگر راه معکوسی وجود ندارد. همانطور که عنوان شد، بلاکچین یک زنجیره است و هش، راه اتصال بلوک ها به یکدیگر برای تشکیل این زنجیره را ممکن می‌سازد.
همراه با هش هر بلوک، هش بلوک قبلی آن نیز قرار دارد. هش بلوک‌ها به شکل زنجیره‌ای به هم مرتبط هستند یعنی اگر هش یکی از بلوک‌ها را تغییر دهیم کل بلاکچین باید تغییر کند. این فناوری باعث غیرقابل هک بودن بلاکچین می‌شود چرا که در زمان تشکیل، دسترسی به هش غیرممکن است و پس از آن نیز ایجاد تغییر در آن بی‌فایده خواهد بود.
بلاکچین در بسیاری از صنایع و کاربردها جایگاه خود را پیدا کرده است. در زیر به برخی از کاربردهای مهم بلاکچین اشاره می‌کنیم:
رمزارزها (پرداخت دیجیتال): بیتکوین و دیگر رمزارزها از بلاکچین به عنوان زیرساخت استفاده می‌کنند. این رمزارزها به افراد امکان می‌دهند تا پول و دارایی‌های خود را به صورت الکترونیکی و بدون واسطه انتقال دهند.
مدیریت زنجیره تامین: برخی صنایع مانند صنعت غذا و دارو از بلاکچین برای ردیابی و مدیریت زنجیره تأمین خود استفاده می‌کنند. این کاربرد به اطمینان از ایمنی و کیفیت محصولات کمک می‌کند.
رای گیری الکترونیک: برخی کشورها از بلاکچین برای برگزاری رای‌گیری‌های الکترونیکی امن و شفاف استفاده می‌کنند.
مدیریت اسناد: بلاکچین به عنوان یک محیط امن برای ذخیره و مدیریت اسناد و قراردادها به کار می‌رود. این کاربرد به کاهش نیاز به واسطه‌ها و افزایش شفافیت کمک می‌کند.
بلاکچین از مزایا و کاربردهای زیادی برخوردار است، اما همچنان با چالش‌ها و مشکلاتی نیز روبرو است:
منبع: شروع کار در بازار کریپتو
