حس شکست حال بدی داره مخصوصا صبح روزی که شبش از آمریکا توی فوتبال شکست خوردیم به خاطر ترس و رفتن توی لاک دفاعی...
همه چیز انگار خموده و مچاله است سرد و بی روح و بی حوصله. جالب است هیچ کس حوصله ی تحلیل هم ندارد برخلاف وقتی می بریم انگار کسی نمی خواهد دوباره تلخی باخت را مجدد در کامش تازه کند.
دنبال دلخوشکنکی می گردی تا دستاویز کنی برای امید و ادامه ی زندگی آخر می گویند آدم به امید زنده است....
"شاید ما جای دیگر مرده ایم و اینجا جهنم است"
