دوستی امروز می گفت از این کینه و این حجم از عصبانیت تعجب می کنم که در برخی درگیری های خیابانی و اغتشاشات می بینم! دیدی اون جوان بیچاره رو با چه قصاوتی کشتن؟ این بی رحمی از کجا منشاء می گیرد؟
اما من در جوابش گفتم من اصلا تعجب نمی کنم چون سالها پیش درباره ی این اتفاقات و تحولات یادداشتی نوشته بودم برای یک نشریه ی داخلی که چاپ نکردند. اما آن نوشته ی من حاصل دیدن اتفاقات آن روز بود که تا امروز هم ادامه یافته است.
ما سالهاست که دیگر حوصله ی بچه تربیت کردن نداریم و بچه هایمان را در آغوش رسانه ها رها کرده ایم. به دوستم گفتم: تا حالا کالاف بازی کردی ؟ جوابش منفی بود! مدرن کمبات؟ بتل فیلد؟ تیتان فال؟ باز هم جوابش منفی بود.
گفتم حتما سری به یکی از گیم نت های سطح شهر بزن و ببین بچه ها غرق همچین بازی هایی هستند و سالهاست در حال تمرین خشونت هایی از این جنس هستند و تعجب ندارد که صحنه های جنسی و خشن و عبور از بسیاری از تابوها برای آنها امری عادی تلقی می شود و مسئولین امر اگر اهل تدبیر هستند باید سرچشمه ی گل آلود را دریابند.
