شاید خیلی از ما بطور اتوماتیک فکر کنیم خوبه بعد از مدتی که از ازدواج ما میگذره بچه دار بشیم. مادرهای زیادی هم معمولاً در اطراف دیدیم. تجربه من اینه که برای گرفتن تصمیم یا برای آماده شدن برای این مسئله خوبه چند تا کار انجام بدیم:
+ اول اینکه با تعداد خوبی از مادرها، چه کسانی که نوزاد دارند یا بچه ی بزرگتر، چه افرادی که از نظر شرایط و شغل شبیه ما هستند و چه متفاوت، مصاحبه کنیم. از مصاحبه منظورم گفتگو هست ولی هدفمند. اینکه چطور بوده این تجربه براشون، به خصوص چه سختی هایی وجود داره، چه چیزایی رو بعد از گذشت چند سال فهمیدن مثلا خوب بوده میدونستند، و ... اینجوری یک دید واقعی تری نسبت به مساله پیدا میکنید. یکی از ضرباتی که من به شخصه خوردم این بود که دید واقعی به ماجرا نداشتم.
+ اینکه بدونید فرزندیکه به دنیا بیاد زندگیتون رو بسیاااار تغییر میده. دیگه نمیتونید بگم پشیمون شدم. و رابطه ی شما با همسرتون هم خیلی تحت تاثیر قرار میگیره. اوایل تولد فرزند یک مدلی سخته، بزرگتر که بشه مدلش فرق میکنه. ما قبلا با هم سریال میدیدیم کلی صحبت میکردیم... الان واقعا حسرت یک تفریح دو نفره به دل من مونده. بخصوص که ما اینجا فامیل نداریم که مثلا فرزندم پیش خانواده من یا همسر بمونه و ما بتونیم یک تایم دو نفره داشته باشیم. الان اون زمان ها واقعا نایاب شدند در زندگی ما. ببینید با این تغییر چطور میتونید مواجه بشید.
+ درک خوبی از روحیات خودتون داشته باشید. چقدر آماده هستید حداقل برای یک سال اول، بعد از یک زندگی آرام (اگر آرام بوده باشه تازه!) مواجه بشید با یک فشار کاری زیاد، با اینکه فضای شخصی تون رو از دست بدید (یعنی از دست بدیداااا. در این حد که دیگه مسواک و دستشویی تونم نیمه کاره بمونه همیشه)، بخصوص بی خوابی و اینکه بارها و بارها هر شب مجبور بشید بیدار بشید به نوزاد شیر بدید یا آرومش کنید.
+ درک خوبی از خصوصیات همسرتون داشته باشید (یعنی ایشون داشته باشند و با هم گفتگو کنید). چقدر تحمل منزل بهم ریخته داره. اصلا چقدر همکاری میکنه. چقدر ممکنه بی خوابی اذیتش کنه و چقدر میتونه این قضیه رو مدیریت کنه. بچه داری حداقل برای من که شاغل هم هستم نیازمند کمک همسرم هست.
+ صادقانه به رابطه خودتون و همسرتون نگاه کنید. ببینید چقدر همدلانه هست این رابطه، چقدر تا بحال از شما ایراد گرفته شده و بهتون برچسب زده شده و شما متقابلا چقدر این کار رو در رابطه با همسر انجام دادید. چقدر به همدیگه احترام گذاشتید، چقدر تونستید درباره مسائلی که اختلاف دارید صحبت کنید و به یک نقطه مشترک برسید (بدون ایجاد کدورت).
+ برای فرزند پروری انتخاب های زیادی پیش روی شما قرار خواهد گرفت. از نام فرزند گرفته تا اینکه چطور غذا بخوره، اصلا معیارهای فرزند سالم چیه؟ چقدر اسباب بازی داشته باشه، چقدر بغل بشه، چطور بخوابه؟ بزرگتر که بشه هم روابط اجتماعی و مذهب و .... پس بدونید که اگر شما یا طرف مقابل انعطاف پذیر نباشید فاتحه رابطه تون خونده هست. بازم در مورد آقایانی که زحمت میکشند شراکت میکنند این بیشتر مشکل ایجاد میکنه. برای مثال شما ممکنه مرتب مجبور باشید این حرف را بشنوید که چرا بچه غذا نمیخوره؟ چرا این مدلی غذا میدی؟ چرا انقدر بغل میکنی؟ و وو. ...
+ بعضی آقایان که کلاً کار منزل کمکی نمیکنند در مورد اونها خب مساله این میشه که کلی کار میریزه سرتون. ولی در مورد آقایانی که کمک میکنند، ببینید که چقدر انعطاف دارند. چرا کمک میکنند؟ از سر مهربونی؟ یا از سر احساس وظیفه و به اجبار درونی خودشون که خوشحالشونم نمیکنه؟؟ دسته دوم بیچاره تون میکنند. چون مرتب کمک میکنند ولی چون خسته میشن مرتب هم غر میزنند. تا جایی که صدمه ای که غر زدنشون میزنه از نفع کمکشون بسیار بسیار بیشتر میشه.
+ ببینید آیا کسی هست به شما کمک بکنه؟ حالا نمیگم کسی بیاد همیشه داخل زندگی و فضای خصوصی شما. ولی کسی باشه به شما سر بزنه بعضی روزها، یا شما برید اونجا گاهی. هم حال و هوای فرزندتون عوض میشه هم خودتون خستگی تون در میره. اگر مثل من دور باشید از خانواده و در یک شهری که امکانات چندانی هم نداره، دهنتون رسماً سرویسه. تنها چیزی که اینجا منو نجات داد اوایل، محوطه چمن و درختی بود که نزدیک خونه هست و هر روز نوزادمو میبردم بیرون.
+ آیا شرایط مالی شما اجازه میده زندگی رو با فرزند بدون تنش ادامه بدید؟ البته چیزی که من خودم روش تاکید دارم اینه که آدم چیزی که غیر ضروری هست رو نخره. خودم هیچ سیسمونی ای نخریدم و فقط طبق نیاز هر ماه برای فرزندم خرید میکنم. ولی باید در نظر داشت که مثلا پوشک ماهی حدود ۵۰۰ الی ۷۰۰ تومن حداقل در شرایط جاری (که مثلا مای بیبی بسته ای ۱۳۴ تومن هست) بهتون هزینه اضافه میکنه. حالا شیر خشک و چیزای دیگه هم هست که فرزند من اصلا استقبال نکرد و برای ما مساله ای نشد در کل.
+ اینو بدونید که بدن شما بعد از زایمان هیچ وقت بدن قبلی نمیشه. در برخی موارد شکم پر از ترک میشه (شاید دیده باشید) که البته با چرب کردن با روغن زیتون یا کرم های تجاری میتونه احتمالش کمتر بشه. ولی به شخصه دیدم کسی که همه رو هم استفاده کرده و لی افتضا ح پر از ترک شده شکمش. وزن شما بطور متوسط بعد از دو سه سال برمیگرده به وزن عادی. ولی فرم سینه هاتون هم بعید میدونم دیگه برگرده به حالت قبل. همچنین اگر سزارین کنید جای عمل باقی میمونه.
+ در مورد پوشک رفاه و دیجیکالا معمولا تخفیف های خوبی دارند. فرزند من با مای بیبی و بارلی راحته. بارلی ارزونتره ولی این شهری که ما هستیم گیر نمیاد زیاد. یک برندی به اسم بیبی کینگ هست که پلاستیک داره و برای بچه ای که بدنش به پلاستیک حساسه فاجعه هست.
+ یک کتابی هست که به فارسی هم ترجمه شده به اسم (نوزاد رها شده از بند پوشک). به شدت توصیه میکنم قبل از اومدن نینی بخونینش. من از هشت ماهگی این روش رو دارم انجام میدم و البته فشاری هم به خودم و نوزادم وارد نمیکنم ولی خیلی تجربه خوبیه بخصوص که تابستون داره میشه و فرزند من به گرما حساسه. خلاصه که:
we go pooshakLess :))
اینا رو گفتم یهو ممکنه همه چیزم ببینید و یهو یه اتفاقی بیوفته که شما پیش بینی نکردید. مثل همین کرونا. پس با این همه چالش، یه غوز بالا غوزی هم به زندگی تون اضافه میشه.
پی نوشت: درباره خواب، خیلی ها توصیه میکنند از روشهای آموزش خواب (sleep training) استفاده بشه که من به شخصه بعد از خوندن چند مقاله بر ضد این مساله تصمیم گرفتم اصلا از این روش استفاده نکنم. البته اوایل مشتاق شدم ولی هم همسر مخالف بود هم اینکه یک با یک بار تست بسیار خفیف دیدم پسر من اذیت میشه. حالا لینک مقاله ای که خوندم رو براتون میذارم اگر پیدا کردم. ولی یک صفحه اینستاگرام خیلی خوب که به من کلی آرامش داد اینه آیدیش و از اینم میتونید ایده هایی بگیرید. بیشتر صفحات درباره فرزند پروری همسو هستند و این جزء معدود صفحات مخالف جریان هست. برای همین مخالف این رو راحت پیدا خواهید کرد.
ایدی اینستاگرام این صفحه:
islagracesleep
این نوشته تجربه من هست و به شما پیشنهاد میکنم خیلی آگاهانه عمل کنید. مسایل دیگری هم حتما هست که من اطلاع ندارم.
