بعد از این همه احساس بی خاصیت بودن و درد و رنج
دلم می خواست تغییر بدم هم خودم هم این زندگی رو
تصمیم به عوض شدن کردم
به خودم رسیدم
کار پیدا کردم
بیشتر به درس هام اهمیت دادم
بیشتر به دوستام اهمیت دادم
(نه) گفتن رو یاد گرفتم
تجربه کسب کردم
منم قبل از این که پی ببرم که ضعیف نیستم همیشه خودم روسرزنش می کردمو دیگه زندگیم برام مهم نبود فکر می کردم ارزو هام و اهدافم فقط یک رویایی هستش که هیچ وقت بدستشون نمیارم این زندگی خیلی کوتاه حداقل بعد از مرگم خوشحال باشم هیچ احساس پشمونی و کاشکی رو نداشته باشم
فقت می خوام بگم تسلیم نشو و به زندگیت ادامه بده این زندگی هنوز چیز های قشنگش رو بهت نشون نداده.
اگه ازم بپرسن خوشحالی یعنی چی ؟بهشون میگم دیدن خوشحالی کسانی که دوستشون دارم بود کنار کسایی که پیششون احساس خوبی دارم .
زندگی کردن فقت بخش کوچکی از این دنیای بزرگه .
