وقتی به تراپیست مراجعه می کنی می بینی در اتاق انتظار کلی ادم نشسته که اگر تو پارک می دیدیش بی شک پیش خودت می گفتی اع این دختره چه خوشگله اع این پسره چه خوشتیپه...
وارد اتاق مشاوره که میشی می بینی تراپیستت از صفر تا صد تو رو حفظه و می دونه تو هر کاری کنی بازم یه صدایی از درون داره بهت می گه راضی نباش ...
احساس نارضایتی آدما از کجا میاد؟
کاش می تونستم یک گپ ایجاد کنم و آدم های تحصیلکرده افسرده که هیچی راضی شون نمی کنه رو دور هم جمع می کردم
هر کسی یه راه حلی می داد ....
مثلا یکی از احساساتی که همواره درگیر آن هستم این است که اگر رشته تحصیلی دیگری انتخاب می کردم الان فرد خوشحال تری بودم و به احتمال زیاد با روحیاتم بیشتر سازگار بود...
مثلا من اصلا از تعمیر پروژکتور و سخت افزار خوشم نمیاد ولی شغلم و رشته تحصیلیم این رو ایجاب می کنه
بارها فک کردم بتونم تغییر رشته بدم و از صفر شروع کنم
چرا باید برم همش بالای میزها و پروژکتور تعمیر کنم؟
چرا باید همش استرس لق شدن صندلی و میز داشته باشم که نکنه بیفتم و مدام دست بزنم به پروژکتورهای خاک گرفته
یک ماه صبر می کنم چشم... ولی هر روز به اندازه هزار سال برای من بار روانی منفی داره تا 50 سال دیگه اسم پروژکتور بیاد من حالم خراب میشه
علت حال بد من تنها و تنها این است که کارهایی را انجام میدهم که کاملا مخالف روح و درخواست وجودی من است ...
هر سال هر روز این روند تکرار می شود یک ماه دیگر تمام است و من تمام این فجایعی که در این 31سال و 7 ماه پشت سر گذاشته م را به خوبی بهبود خواهم داد...
آنچنان تغییری که رشدی روز افزون داشته باشم....
برای سلامتی م دعا کنید
