اشنایی با دفاع مقدس با تدریس استاد علی اکبر حسنوند کلاس دوشنبه ۹:۱۰ صبح
موضوع تحقیق: تحلیل و نقد فیلم شیار ۱۴۳ بر اساس داستان وداع و ایثار
دانشجو: فاطیما اکبرزاده
بازیگران:
مریلا زارعی
جواد عزتی
گلاره عباسی
مهران احمدی
محیا دهقاتی
سامان صفری
نویسنده و کارگردان: نرگس آبیار
«شیار ۱۴۳» بی‌آنکه دوربینش را از یک روستای دورافتاده در کرمان خارج کند، جنگ را با همه ترس‌ها و انتظارهایش، با همه دلاوری‌ها و ایثارهایش به تصویر می‌کشد.
درست است که فضاسازی یکی از مهم ترین عوامل موفقیت یک فیلم است، اما شیار ۱۴۳ با این پیش فرض غلط ساخته شده که فضاسازی همه چیز است. احتمالا فیلم ساز فکر کرده با رعایت لهجه ها و فیلم برداری خوب و در مجموع درآوردن حس و حال حاکم بر فضای روستایی می‌تواند با رها کردن مادر منتظر و دردکشیده در این اقلیمِ کمتر دیده شده، بر تماشاگران تأثیر بگذارد و با بازخوانی مداوم موقعیت‌های تکراری فیلمی بلند بسازد. ولی ثمره‌ی این رویکرد ارمغانی جز ملال ندارد
از آن رو هم نرگس آبیار به امکانات تصویری و سینماییِ فضاهای روستایی به خوبی آگاه است و در باقی فیلم هایش هم از فضای شهری تا حد زیادی فاصله گرفته. او در فیلمش به درستی سراغ مکان های کمتر دیده شده با لهجه های شیرین که مخاطب کمتر آن را در سینما یا حتی تلویزیون شنیده است رفته.
کارگردانی فیلم آن چنان چشم گیر نیست ولی در راستای فیلم نامه به خوبی رسالت خود را ایفا می کند و به نظر می رسد نیازی به دکوپاژهای عجیب و غریب احساس نمیشده است.
ماجرای امداد غیبی برای پیدا کردن جسد پسر جا داشت سینمایی تر بیان شود و به نظر می رسد خوابی که سرباز می بیند به فضای فیلم لطمه زده است. یا خواب حذف می شد و یا بیشتر پرداخته می شد تا از ناگهانی بودن آن که از جنس فیلم هم نیست اجتناب شود.
سکانس پایانی شیار 143 و فلاش بک های مادر و نوزادی فرزندش هنگام مواجهه وی و به آغوش کشیدن استخوان های فرزندش لبه تیغی است که نرگس آبیار به خوبی از پس آن برآمده و یکی از تاثیرگذارترین سکانس های تاریخ سینما از آب درآمده است.
