نامه ای به نویسنده محبوبم چیستا یثربی
سلام چیستای عزیزم.
در این سال ها کتاب های زیادی خواندم از نویسنده های خارجی یا ایرانی هربار که کتابی خواندم غرق در داستانش شدم و دلباخته نویسنده ای که بیشتر از همه روح و جانم را با قلم سحر انگیزش جادو می کرد و زندگیم را در مسیر هزارتوی داستان خیال انگیزش قرار می داد ولی هیچ وقت از نویسنده ها هیچ چیزی بیشتر از آن مقدمه ای که ناشر برایش می نوشت بیشتر نمی دانستم . اما وقتی برای اولین بار داستان پستچی ات را خواندم . طوری عاشقت شدم که انگار هزاران سال است که می شناسمت. هیچ گاه برایت نامه ای ننوشتم اما یادت می آید همیشه زیر پست هایت نظر می دادم و پست هایت را لایک می کردم و تو عزیز مهربان همیشه با مهر بسیارت نظراتم را پاسخ می دادی. سرت شلوغ بود اما خودت را نمی گرفتی و گرم و مهربان بودی. نمی دانم بخاطر آن چهره سبزه جنوبی ات بود که اینطور به دلم نشسته بودی یا قلم شیوای بی تکلفت که با هر فراز و نشیب داستانت قلبم را از ان خود می کردی. چیستای عزیزم برایت آرزو می کنم که همیشه مانا و پایدار باشی و آن لبخند شیرینت که همیشه در عکس هایت بر روی لبهایت جا خوش کرده هیچ گاه از روی لب هایت کنار نرود و دلت هم به خوشی آن لبخندت باشد و همیشه برایمان از آن داستان های پر رمز و راز عاشقانه ات بنویسی. قلمت مانا ای نازنین دوست داشتنی.
