پارسال را خوب یادم هست
-روزهای جنگ در راه آزادی-
بچه‌های مردم را
بی‌وجدان‌ها
یکی یکی
می‌کشتند
برای خونشان
طوفانی به پا می‌شد
تمام دنیا به انتقام برمی‌خاست
سکوت معنا نداشت.
امروز اما
بچه‌های مردمی دیگر
نه یکی‌یکی،
که صدتا صدتا
پرپر می‌شوند؛
در راه آزادی.
و دریغ از گرهی
که بر پیشانی ما باوجدان‌ها بنشیند
وجدان،
آزادی،
این معانی ثابت بشری،
چه قدر زود
دگرگون می‌شوند!
