آموزش شغل‌ها در زبان فرانسه با حمیرا عسکری

آموزش شغل‌ها در زبان فرانسه با حمیرا عسکری؛ از استاد تا دانشجو

توضیح کوتاه (متا دیسکریپشن):
در این آموزش از حمیرا عسکری، با شغل‌ها در زبان فرانسه آشنا می‌شوید. یاد می‌گیرید چطور بگویید «شغل شما چیست؟»، «او پزشک است»، یا «من استاد نیستم». همراه با مثال‌های رسمی و محاوره‌ای و تلفظ فارسی برای زبان‌آموزان فارسی‌زبان.

بخش اول - آشنایی با شغل‌ها در زبان فرانسه

در زبان فرانسه، نام شغل‌ها مانند بسیاری از واژه‌ها، جنسیت دارند (مذکر یا مؤنث).
زبان فرانسه دقیق است و تفاوت بین مرد و زن در بسیاری از کلمات رعایت می‌شود.
به گفته‌ی حمیرا عسکری، اگر از همان ابتدا جنسیت شغل‌ها را یاد بگیرید، در جمله‌سازی بسیار راحت‌تر خواهید بود.

مثلاً:
Un médecin (اَن مدسَن) = یک پزشک (مذکر یا زن، هر دو کاربرد دارد)
Un professeur (اَن پروفِسور) = یک استاد (معمولاً برای هر دو جنس)
Un étudiant (اَن اِتودیوَن) = دانشجو (مذکر)
Une étudiante (یون اِتودیانت) = دانشجو (مونث)

در زبان فرانسه واژه‌های زیادی وجود دارند که در فارسی هم مشابه آن‌ها را داریم.
مثل docteur (دُکتغ) = دکتر، artiste (آغتیست) = آرتیست یا هنرمند، programmeur (پغُگرامِغ) = برنامه‌نویس.
این تشابه باعث می‌شود یادگیری زبان فرانسه برای فارسی‌زبانان آسان‌تر شود.

بخش دوم - پرسیدن شغل در زبان فرانسه

در زبان رسمی برای پرسیدن «شغل شما چیست؟» می‌گوییم:
Quel est votre métier ? (کِلِ وُغ مِتیِه)
یعنی: شغل شما چیست؟

در زبان محاوره‌ای (صمیمی‌تر) می‌گویند:
Tu fais quoi dans la vie ? (تو فِ کُوا دُ لا وی؟)
یعنی: چکاره‌ای؟ / در زندگی چه کار می‌کنی؟

پاسخ‌ها می‌تواند این‌طور باشد:
Je suis professeur. (ژو سُوی پروفِسور) من استاد هستم.
Je suis étudiant. (ژو سُوی اِتودیوَن) من دانشجو هستم.
Je suis médecin. (ژو سُوی مدسَن) من پزشک هستم.
Je travaille dans un restaurant. (ژو تغاوای دُزَن غِستغوغان) من در رستوران کار می‌کنم.

به گفته‌ی حمیرا عسکری، در زبان فرانسه معمولاً از «je suis» (من هستم) برای بیان شغل استفاده می‌شود، نه از «mon travail est».

بخش سوم - شغل‌ها در حالت مذکر و مؤنث

در زبان فرانسه، برای بیان جنسیت شغل‌ها، معمولاً با اضافه کردن e به انتهای کلمه، آن را مؤنث می‌کنیم.

مثلاً:
un étudiant (اَن اِتودیوَن) → une étudiante (یون اِتودیانت)
un chanteur (اَن شانتُغ) → une chanteuse (یون شانتُز)
un vendeur (اَن واندُغ) → une vendeuse (یون واندُز)
un serveur (اَن سِغوُغ) → une serveuse (یون سِغوُز)

در زبان رسمی اگر بخواهیم مؤدبانه بپرسیم «این خانم چه‌کاره است؟» می‌گوییم:
Quelle est sa profession ? (کِلِ سَا پغُفِسیوُن)
در زبان محاوره‌ای ساده‌تر گفته می‌شود:
Elle fait quoi ? (اِل فِ کُوا؟) یعنی او چکاره است؟

پاسخ رسمی:
Elle est étudiante. (اِلِ اِتودیانت) او دانشجو است.
پاسخ محاوره‌ای:
C’est une étudiante. (سِ تون اِتودیانت) یعنی یه دانشجوئه.

بخش چهارم - جمله‌های منفی درباره شغل

برای منفی کردن جمله‌ها در زبان فرانسه، در حالت رسمی از «ne … pas» استفاده می‌کنیم و در محاوره‌ای معمولاً فقط «pas» می‌گوییم.

مثلاً:
Je ne suis pas professeur. (ژو نُ سُوی پَا پروفِسور) من استاد نیستم.
Je ne suis pas étudiant. (ژو نُ سُوی پَا اِتودیوَن) من دانشجو نیستم.

در زبان محاوره‌ای:
Je suis pas prof. (ژو سُوی پَا پروف) یعنی من استاد نیستم.
Je suis pas étudiant. (ژو سُوی پَا اِتودیوَن) یعنی من دانشجو نیستم.

مثال دیگر:
Il n’est pas médecin. (ایل نِ پَا مدسَن) او پزشک نیست.
محاوره‌ای:
Il est pas médecin. (یلِ پَا مدسَن) او پزشک نیست.

نکته حمیرا عسکری: در محاوره حذف «ne» بسیار رایج است، ولی در نوشتار رسمی همیشه باید از آن استفاده کنید.

بخش پنجم - سوال و پاسخ‌های کاربردی با شغل‌ها

سوال ۱:
Quel est votre métier ? (کِلِ وُغ مِتیِه)
شغل شما چیست؟
پاسخ رسمی: Je suis avocat. (ژو سُوی آوُکا) من وکیل هستم.

سوال ۲:
Qui est cet homme ? (کیِ سِت اُم؟)
این آقا که اینجاست چه‌کاره است؟
پاسخ: C’est un professeur. (سِ تَن پروفِسور) او یک استاد است.

سوال ۳:
Est-ce que cette femme est étudiante ? (اِسکُ سِت فَم اِتودیانت؟)
آیا این خانم دانشجو است؟
پاسخ رسمی: Oui, elle est étudiante. (وِ، اِلِ اِتودیانت) بله، او دانشجو است.
پاسخ منفی رسمی: Non, elle n’est pas étudiante. (نُ، اِل نِ پَا اِتودیانت) نه، او دانشجو نیست.
محاوره‌ای: Non, elle est pas étudiante. (نُ، اِلِ پَا اِتودیانت)

سوال ۴:
Suis-je votre professeur ? (سُوی ژُ وُغ پروفِسور؟)
آیا من استاد شما هستم؟
پاسخ: Oui, vous êtes mon professeur. (وِ، ووزِت مُن پروفِسور) بله، شما استاد من هستید.
منفی: Non, vous n’êtes pas mon professeur. (نُ، ووزِت پَا مُن پروفِسور) نه، شما استاد من نیستید.

نتیجه‌گیری

در این مقاله از حمیرا عسکری یاد گرفتیم که در زبان فرانسه برای معرفی شغل خود یا دیگران از ساختار ساده‌ی «je suis» استفاده می‌کنیم.
همچنین یاد گرفتیم که برای هر شغل، شکل مذکر و مؤنث متفاوت است و در جمله‌های منفی یا سوالی ساختار تغییر می‌کند.

حمیرا عسکری همیشه تأکید دارد که زبان فرانسه فقط یک زبان نیست، بلکه فرهنگی زیباست که با تمرین روزانه و تکرار، در ذهن شما جا می‌افتد.
اگر روزی چند دقیقه با صدای بلند جمله‌ها را تمرین کنید، بعد از مدتی صحبت کردن برایتان طبیعی می‌شود.